Przy ślubie i pogrzebie zostawia się wszystko za sobą, lecz ten, kto żyje nadzieją, umierając, śpiewa.

Autor: Emily Thiede

Data wydania: 30.04.2024

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Liczba stron: 464

Moja ocena: 7/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Jej dar może ocalić… albo zabić

Alessa została obdarzona przez bogów ogromną śmiercionośną mocą. By z niej korzystać, musi jednak mieć obok siebie partnera, wybranego spośród fontes – ludzi posiadających zdolności magiczne. Tylko dzieląc się swoją mocą i wzmacniając dar innej osoby, może uratować swój lud. W pojedynkę jest bezsilna, a wręcz niebezpieczna dla otoczenia. Przekonali się o tym jej trzej poprzedni fontes, których uśmierciła jej moc. Już niedługo rój demonów zaatakuje wyspę Saverio. Alessa ma coraz mniej czasu, by znaleźć partnera i wraz z nim powstrzymać inwazję. Tymczasem w mieście narasta niepokój, a życiu samej Alessy zaczyna zagrażać niebezpieczeństwo nawet w murach dobrze chronionej Cytadeli. By przetrwać, zatrudnia tajemniczego wyrzutka Dantego jako osobistego ochroniarza. Czy uratuje ją i pomoże opanować jej moc, czy doprowadzi do zguby?

W pojedynkę - powiedziała - człowiek jest jak nić, którą łatwo przeciąć. Jeśli się spleciemy, starczy nam sił, by przetrwać. Choć fantastyka już od paru lat nie jest gatunkiem, po który sięgam często i z ogromną przyjemnością, od czasu do czasu, gdy natrafię na “idealną” w swojej opinii książkę lubię, choć na chwilę do niej powrócić i zagłębić się w świat nierzeczywisty. Odbiegający tematyką, problematyką czy po prostu kreacją świata przedstawionego jak i bohaterów od książek, po które sięgam na co dzień. Tym bardziej nie mogłam przejść obojętnie obok książki, o której w zagranicznych mediach książkowych jest bardzo głośno. Kluczowym elementem fantastyki jest świat przedstawiony i to do niego wiele zależy przynajmniej w mojej opinii. W tym przypadku mamy do czynienia z czymś świeżym i nowym nie tyle, ile dla mnie, ale i dla samego gatunku. Walczący ze sobą bogowie, wybraną dziewczynę i zbliżająca się apokalipsa, a to wszystko w świecie będącym połączeniem średniowiecza i Włoch. Tylko tyle i aż tyle wystarczyło, bym zaczęła coraz bardziej przepadać w historii. Kolejnym bardzo dobrym elementem historii jest kreacja bohaterów. Główna bohaterka Alessa to posiać niezwykle interesująca i wielowymiarowa. Odznacza się bardzo dużą pomysłowością i odwagą. Została obdarowana śmiercionośną mocą, która odebrała jej wiele, tym samym pozwalając, by los z niej zadrwił, co sprawia, że jej historia jest pełna bólu mimo tego, nie poddaje się, a wręcz sama zaczyna drwić z tego jak los jej nie sprzyja. Bardzo podobało mi się, to jak autorka skupia się, aby pokazać nam, przed jakim wyzwaniem stoi bohaterka i jak wpływa na nią to. Doskonale oddaje jej wewnętrzne rozterki i myśli. Pokazując nie tylko jej zawzięta do walki stronę, ale również tą pragnącą normalności, szczęścia i spełnienia marzeń, które musiała poświecić w imię większego dobra. Warto poświecić również chwilę postaci drugoplanowej, a dokładniej Dantemu, który wnosi do historii głębi i wiele emocji. Poznajemy go jako wyrzutka i ochroniarza Alessy, mającego w sobie coś mrocznego i tajemniczego co tylko podsyca zainteresowanie jego postacią. Można powiedzieć, że życie bez bliskich i codzienna walka o odkupienie swoich win kształtują jego charakter, czyniąc go osobą zarówno silną, jak i kruchą wewnętrznie. Jego relacja z Alessą rozwija się powoli, ukazując jego lojalność, odwagę i ukrytą wrażliwość, którą stara się schować, by być postrzegany jako bohater nie do złamania i bez uczuć. Mimo to pokazuje nam się z tej drugiej strony, tym samym pokazując się jako bohater, który gdy angażuje się, robi to całym sobą, co sprawia, że staje się postacią nie tylko intrygującą, ale także budzącą sympatię. Podsumowując, uważam „Złowieszczy dar” autorstwa Emily Thiede za książkę zdecydowanie wartą uwagi, gdy szukacie czegoś, co łączy ze sobą fantastykę i romans w idealnym stopniu, nie skupiając się bardziej na jednym elemencie, a równoważąc oba. Oprócz ciekawej fabuły i świata, mamy do czynienia z bardzo dobrą kreacją bohaterów, a wszystko to napisane bardzo przyjemnym stylem, który przenosi nas do tego świata. Śmiem wręcz stwierdzić, że nie można przejść obok niej obojętnie przez sposób, jaki jest napisana, który trafi do każdego czytelnika, wpisując się w jego upodobania literackie.

autor: Julia Quinn

tytuł: Miłosne tajemnice

liczba stron: 464

wydawnictwo: Zysk i s-ka

data wydania: 21.05.2024

moja ocena: 6/10

"1000 funtów za odkrycie tożsamości Lady Whistldown!" Ogłosiła królowa Charlotta i w ten sposób zawiązała się akcja czwartego sezonu hitu Netflixa "Bridgertonowie". Tylko że książce nie była to Królowa tylko Lady Danburry, a akcja zawiązała się już sporo wcześniej.

Zacznijmy zatem od początku. 

Jest poniedziałek, 6 kwietnia 1812 r. Penelopa Featherington ma 16 lat i właśnie straciła głowę z miłości. I to na dobre. Colin Bridgerton ma lat 21 i właśnie nie stracił głowy z miłości. Jeszcze. Chociaż to zrobi. Po 12 latach, w piątek, kiedy po długotrwałej przyjaźni z panną Featherington, po jej gorącej prośbie postanowi ją pocałować. A ten niewinny pocałunek wywoła w nim tak wiele sprzecznych emocji, że przez 3 dni będzie unikał kobiety która tak bardzo zawróciła mu w głowie. Jednak ani Penelopa ani Colin, nie będą w stanie uciekać od siebie zbyt długo. Kulminacja wielu wydarzeń, w tym faktyczne odkrycie tożsamości Lady Whistledown, doprowadzą w końcu do wybuchu, pełnej napięcia wspólnej podróży dorożką i... (uwaga, spoiler) jeśli oglądaliście serial i nie możecie się pozbyć  z głowy pewnej piosenki to wiecie o co chodzi. 

Recenzując powieść, nie sposób nie odnieść się w pewien sposób także do jej adaptacji. Przyjmując przy tym założenie "najpierw książka, później film" wypada podkreślić, że pierwowzór serialu jest od niego inny, jak to zresztą zwykle bywa. Przede wszystkim pominięty został wątek w którym Colin nienawidzi Whistledown do tego stopnia, że chce zobaczyć jej upadek. W książce dodałoby to moim zdaniem niepotrzebnego dramatyzmu i zaburzyłoby dość spójną konstrukcję, w której wszystkie wątki mają sens i ostatecznie tworzą dobrą całość. Pomimo, iż wykorzystany został dość popularny w powieściach topos "friends to lovers" (tj. od przyjaciół do kochanków) to jego przełożenie na czasy XIX-wiecznej Anglii, w której niezamężna kobieta posiadająca przyjaciela płci męskiej mogła w każdej chwili wywołać skandal daje bardzo ciekawy i wcale nie nudny efekt. Wręcz przeciwnie, pozwoliło to autorce na skorzystanie z komizmu sytuacyjnego jak choćby wtedy kiedy po sławetnej już chyba podróży dorożką, ów pojazd zatrzymał się na podjeździe domostwa Penelopy. Można zapytać - cóż w tym nadzwyczajnego? - ale jeśli przytoczyć tu słowa Colina, wedle których miało się to wiązać z "dokładnymi oględzinami" dziewczyny, sytuacja nabiera barw komediowych. 

Bohaterowie też są nieco odmienni od sportretowanych przez aktorów. Książkowa Penelopa jest pogodzona ze swoim losem "starej panny", nie szuka odmiany ani ucieczki. Z pokorą przyjmuje swoją rolę brzydkiego kaczątka w rodzinie, wydaje się nawet bierna w sytuacji w której jej matka i siostry starają się wydawać jej nakazy i polecenia. Ta drobna nieporadność w relacjach z dość apodyktycznymi kobietami z klanu Featheringtonów daje z kolei świetne pole do zestawienia tej cechy Penelopy z męską siłą Colina. A to z kolei do obnażenia systemu jaki panował w Wielkiej Brytanii w czasie regencji, który można kolokwialnie opisać słowami "mężczyzna panem domu". Julia Quinn, pomiędzy żartami, bystrymi aluzjami, wartką akcją i tworzeniem postaci kobiecych, które wymykają się schematowi wiotkiej i mdlejącej panny czyhającej na męża (i mowa tu o całej serii nie tylko o recenzowanej części) przemyca dobrze oddany klimat czasów które wybrała na tło dla swoich powieści. W mojej ocenie jest to element, za który powieści z serii "Bridgertonowie" pokochały czytelniczki (a może bardziej lub mniej po kryjomu także i czytelnicy). Internet nie kłamie, zdecydowana większość fanów tej serii przechodziła (i nadal przechodzi) fascynację regencją, która z jednej strony opierała się na manierach, elegancji i dystyngowanym zachowaniu, a z drugiej - na niedomówieniach, sekretach i intrygach. 

W mojej ocenie, sukcesem (zarówno czytelniczym jak i serialowym) "Bridgertonów" jest dobre wykorzystanie znajomych elementów i ukształtowanie ich w tak plastyczny sposób, że w konsekwencji całość wydaje się czymś nowym. Właśnie dlatego "miłosne tajemnice" są lekturą idealną na wakacje, kiedy można choć przez chwilę pobyć kimś innym, wolnym od trosk i zmienić otoczenie. 

Kto wie - może w kimś z was, drodzy czytelnicy, kryje się ziarenko Lady Whistledown? ;)  

"Zawsze mawiał, że książki to coś więcej niż słowa na papierze: że są bramami wiodącymi w inne miejsca, do innego życia. Zakochałam sie w nich i w rozległych światach, które w sobie kryły..."

Autor: Evie Woods

Wydawnictwo: StoryLight

Data premiery: 19. 06. 2024

Autor recenzji: Magdalena Kwapich

Liczba stron: 456

W moim odczuciu: 7/10


 

    „Zaginiona księgarnia” autorstwa Evie Woods to opowieść, która na pierwszy rzut oka obiecuje czytelnikowi pełne tajemnic i zagadek doświadczenie literackie. Jednakże, pomimo obiecującego początku i intrygującej koncepcji, książka pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami.

     Jeśli jednak lubicie książki Kate Morton czy Diane Setterfield, to „Zaginiona księgarnia” wciągnie Was swoim klimatem. Tajemnice z przeszłości, silne kobiety i mroczne intrygi stanowią oś fabularną tej powieści.

    Akcja rozgrywa się w Dublinie, mieście pełnym legend i tajemnic. Wśród jego uliczek krąży opowieść o tajemniczej księgarni, która nie jest dostępna dla każdego. Znajdujący się pod numerem 12 budynek jest widoczny tylko dla nielicznych, co samo w sobie stanowi interesujący motyw.

    Narracja prowadzona jest z perspektywy trójki bohaterów: Marthy, Henry'ego i Opaliny. Rozdziały ukazują nam ich różne spojrzenia na zaginioną księgarnię, z czego jedna z postaci, Opalina, przenosi nas do początku XX wieku, co dodaje historii pewnej głębi historycznej. Martha i Henry relacjonują wydarzenia współczesne, wprowadzając nas w realia ich życia i poszukiwań.

    Opalina to młoda kobieta, która musi uciekać z rodzinnego domu po tym, jak jej brat próbuje zaaranżować dla niej małżeństwo. W poszukiwaniu wolności i własnego miejsca na ziemi, Opalina trafia do Paryża, ale nawet tam nie udaje jej się uciec od przeszłości. W desperacji opuszcza miasto i przenosi się do Dublina, gdzie otwiera sklep z książkami. Zajmuje się wyszukiwaniem pierwszych wydań i białych kruków. Jej życie nabiera niebezpiecznego zwrotu, gdy w jej ręce trafia niezwykle rzadki rękopis, co sprowadza na nią poważne kłopoty. Opalina to silna i niezależna postać, która walczy o swoją wolność i pasję, jaką są książki. I to właśnie ta postać wydała mi się najbardziej interesująca w powieści, a jej niezwykłe, pełne nieoczekiwanych zwrotów i dramatów losy przykuły moją uwagę.

    Martha, druga główna bohaterka, ucieka przed despotycznym mężem i szuka schronienia w Dublinie. Znajduje pracę jako pokojówka u bogatej damy i próbuje rozpocząć nowe życie. Los sprawia, że poznaje   Henry'ego, tajemniczego poszukiwacza książek. Henry wygląda trochę jak z innej epoki i jest na tropie zaginionej księgarni oraz rękopisu, który miał się w niej znajdować. Martha, choć początkowo nieufna, postanawia zjednoczyć siły z Henrym, by odkryć sekrety starej księgarni. Jest postacią, której determinacja i odwaga zasługują na uznanie, choć jej relacje z innymi bohaterami czasami wydają się zbyt szybko rozwijające i mało wiarygodne.

    Z kolei Henry to postać, która wyróżnia się na tle innych swoją tajemniczością i pasją do książek. Jest nieco roztrzepany, ale pełen determinacji i wiedzy. Odwiedza antykwariaty, szukając zaginionych skarbów literackich. Henry to intelektualista z pasją, który potrafi oczarować swoją wiedzą i tajemniczością.

    Na szczególną uwagę zasługuje również madame Bowden, tajemnicza i charyzmatyczna staruszka, której cięty język i czarny humor dodają książce pikanterii. Jej postać jest tak barwna i intrygująca, że zasługuje na własną książkę. Madame Bowden, z jej domniemanymi trzema zamordowanymi mężami, wprowadza element zaskoczenia i nieprzewidywalności, co zdecydowanie wzbogaca fabułę.

    Początkowo książka naprawdę mnie zaangażowała. Autorka zgrabnie wplotła nawiązania do klasycznej literatury, a wątki związane z dawnymi rękopisami były prawdziwą gratką dla miłośników historii książek. Perspektywa zmieniająca się w każdym rozdziale dodawała dynamiki i świeżości, a miłość do książek i postaci Emily Brontë była wyraźnie odczuwalna, co z pewnością jest jednym z mocniejszych punktów tej opowieści.

    Niestety, im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej zaczęły mnie irytować pewne aspekty. Dialogi często miały infantylny wydźwięk, a niektóre wątki rozwijały się zbyt szybko i bez odpowiedniego pogłębienia. Relacje między postaciami były mało wiarygodne, a rozwijające się niemal z dnia na dzień miłości sprawiały wrażenie wymuszonych. Problemy bohaterów rozwiązywały się w magiczny sposób, co nadawało książce niezamierzonego i irytującego wrażenia realizmu magicznego, jakby żywcem wyjętego z literatury dziecięcej.

    Końcówka książki okazała się zbyt szybka i rozczarowująca. Brakowało jej rozwinięcia i satysfakcjonującego zamknięcia, co pozostawiło mnie z uczuciem niedosytu. Mimo interesującego zamysłu fabularnego, „Zaginiona księgarnia” nie spełniła moich oczekiwań.

    Warto jednak wspomnieć o klimatycznej i pięknej okładce tej książki. Utrzymana w zielono-niebieskiej tonacji, ze złoceniami, nawiązuje do tajemniczej atmosfery księgarni i od razu przyciąga wzrok. Estetyka okładki doskonale oddaje klimat powieści, co może zachęcić wielu czytelników do sięgnięcia po tę pozycję.

    Podsumowując, „Zaginiona księgarnia” to książka z dużym potencjałem, który  nie został w pełni wykorzystany. Pomysł na fabułę jest ciekawy, a magia i tajemnica kuszą czytelników. Niestety, sztuczne dialogi, płaskie relacje między bohaterami i brak realizmu w niektórych wątkach sprawiły, że powieść mnie trochę rozczarowała, pozostawiając pewien niedosyt.

    Polecam “Zaginioną księgarnię” miłośnikom lekkiej lektury z elementami magii i tajemnicy w tle.

Każdy ma coś, o czym chciałby zapomnieć, ale nie możemy temu czemuś pozwolić, aby zawładnęło naszą teraźniejszością.

Tytuł: Noah. Aussie Brothers

Autor: Karolina Zielińska

Data wydania: 30.01.2024

Wydawnictwo: Editio Red

Liczba stron: 384

Moja ocena: 6/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Kiedy Noah spotyka Sky ― tak mógłby brzmieć tytuł komedii romantycznej. Albo pierwsze zdanie w książce o wielkiej miłości. Tymczasem, kiedy tych dwoje spotyka się po raz pierwszy, dziewczyna jest w desperacji. Dopiero co przeleciała przez pół świata, doświadczyła największego jetlaga w historii i przekonała się, że jej wielkie australijskie marzenie o fascynującej pracy na antypodach legło w gruzach, jest więc po prostu wściekła. A tu jeszcze przystojny koleś w drogim garniturze wrzuca jej do kubka po kawie dziesięć dolarów. Jak żebraczce. Litując się nad Sky, Noah nie ma pojęcia, że drobnym gestem dobrej woli prowokuje los. I wcale nie jest zadowolony, gdy zauważa obdarowaną pieniędzmi „żebraczkę” przed bramą swojej farmy… Jaką tajemnicę skrywa Noah? Dlaczego jego serce jest całe w bliznach? Co zrobi urocza Sky, kiedy się o tym dowie? Czy tych dwoje będzie w stanie oprzeć się wzajemnej fascynacji?

Mam podły nastrój: trwam w przedziwnym zawieszeniu między przeszłością a teraźniejszością. Wojną a pokojem. Życiem a śmiercią.

W ostatnim czasie dużo bardziej łaknę książek, których akcja rozgrywa się w  miejscach, które po prostu wywołują wewnętrzny spokój i pozwalają, choć na krótką chwilę zwolnić i odetchnąć ulgą. Wśród malowniczych krajobrazów i prostoty codziennego życia odnajduję ukojenie i odskocznię od zgiełku współczesnego świata. Takie właśnie wrażenia przyniosła mi lektura “Noah, Aussie Brothers”, której akcja toczy się na malowniczej farmie, gdzie codzienność przeplata się z rytmem natury. Historia Sky przenosi czytelnika w świat, gdzie praca na roli, bliskość zwierząt i prostota codziennego życia tworzą niezapomnianą atmosferę.

Historia Sky była jedną z tych, którą zarazem chciało się ciągle czytać, ale również bardzo szybko odczuwało się potrzebę, odłożenia jej. Dwa zupełnie sprzeczne odczucia  towarzyszące mi aż do ostatniej strony, budząc wiele chwili zamysłu o całości fabuły. Z jednej strony mamy do czynienia z bardzo dobrze rozplanowaną, kumulującą emocje i dążącą do punktu kulminacyjnego fabułą. Z drugiej zaś mały chaos i bohaterowie, którzy w swojej kreacji mają lepsze i gorsze chwile. Dodatkowo ciekawy styl pisania, choć momentami zbyt rozwlekamy, dłużący jednak w odpowiednich momentach nadający wyrazistości. Wszystko to sprawia, że bardzo ciężko ukierunkować mi się w stronę w to, czy książka ta jest dobra i czy podobała mi się.

Jak wspomniałam wyżej, ciężko jednoznacznie powiedzieć mi coś o kreacji bohaterów, mają swoje gorsze i lepsze chwile, jednak nie przekreśla to ich, ani nie sprawia, że pod tym względem będą oni wychwalani przeze mnie. Sky, choć przypadkowo trafia na farmę, okazuje się to idealnym miejscem dla niej w chwili gdy toczy wewnętrzną walkę i próbuje uciec od problemów. Jej życie w mieście było pełne chaosu i niespełnionych marzeń, a farma staje się dla niej miejscem, gdzie może odnaleźć spokój i nowe perspektywy. Sky jest inteligentna, niezależna i odważna, choć jej przeszłość pełna jest trudnych doświadczeń, które kładą się cieniem na jej teraźniejszości. Jej zderzenie z wiejskim życiem i relacja z Noahem pomagają jej odnaleźć siebie na nowo i zbudować nowe, bardziej satysfakcjonujące życie. Noah to mężczyzna o silnej osobowości, oddany rodzinie i pracy na farmie. Jego determinacja i upór pomagają mu radzić sobie z trudnościami, jakie niesie ze sobą życie na wsi. Pomimo twardej zewnętrzności, Noah ma w sobie głęboką wrażliwość i troskę o najbliższych, którą skrupulatnie nauczył ukrywać się w wojsku. W miarę jak rozwija się jego relacja z Sky, Noah odkrywa w sobie nowe pokłady emocji, ucząc się otwartości i zaufania, ale przede wszystkim pojawia się u niego zaangażowanie, aby zawalczyć z koszmarami wywołanymi wojną i tym, co tam się działo. 

Jeśli chodzi o to jak rozwija się relacja między tą dwójką, co tutaj mogę powiedzieć, jest to element, który jest bardzo dobry.  Relacja między Noahem a Sky rozwija się stopniowo, zmagając się z wieloma przeciwnościami i różnicami. Ich miłość nie jest prosta ani oczywista, ale pełna autentyczności i wzajemnego szacunku. Każde z nich wnosi do związku coś wyjątkowego, ucząc się od siebie nawzajem i odkrywając, że prawdziwa miłość wymaga poświęceń i kompromisów. Mimo wszystko muszę przyznać, że  rozwój postaci jest jednym z najmocniejszych elementów książki, ukazując, jak głęboka przemiana może zajść w człowieku pod wpływem odpowiedniej osoby.

Podsumowując, uważam “Noah, Aussie Brothers” autorstwa Karoliny Zielińskiej za książkę wartą uwagi mimo małych wad, które nie wpływają aż tak znacząco na całokształt, by stanowiły aspekt zniechęcający. Mimo nich bawiłam się dobrze poznając dalsze losy Sky i zaangażowałam się w historię, jedynym aspektem, który czasem bywał dekoncentrujący zwłaszcza dla osoby z wadą wzroku to mała czcionka. Pierdółka jednak chcąc zapoznać się z książką i mając wadę, zdecydowanie polecam zaopatrzyć się w e-booka. 

Recenzując książki, szukam balansu między subiektywnymi odczuciami a obiektywną analizą tekstu pod względami kreacji bohaterów jak i stylu pisania. I choć po dłuższym czasie i paru rozdziałach, łatwo dojść do tego, jak potoczy się dana historia czy to pod względem fabularnym, czy kreacji. Czasem jednak trafiamy na książki, które zaskakują na każdej z wymienionych płaszczyzn — niekoniecznie pozytywnie. Mimo tego jak prozaiczną mają fabułę, posiadają pewną magnetyczną siłę, która przyciąga czytelnika do końca. Taka właśnie jest “Mała Charlie”, której prosta fabuła i bardzo dobra kreacja bohaterów sprawia, że trudno oderwać się od lektury, a sama historia przyprawia o szybsze bicie serca.

Tytuł: "Mroczna materia"

Autor: Blake Crouch

Wydawnictwo: Zysk i s-ka

Liczba stron: 344

Data wydania: 21 maja 2024

Moja ocena: 8/10

"Czy jesteś szczęśliwy w życiu?" to ostatnie słowa jakie słyszy główny bohater powieści, Jason Dessen, zanim zostaje pozbawiony przytomności. Kiedy się budzi, znajduje się już w zupełnie innej rzeczywistości. Rzeczywistości, która w niczym nie przypomina świata, w którym dotychczas funkcjonował. Jego żona nie jest jego żoną, jego syn nigdy się nie urodził, a wszyscy wokoło wydają się brać Jasona za kogoś innego niż jest. Oczywiście, pierwszym pytaniem jakie przychodzi bohaterowi do głowy jest to, o co im wszystkim chodzi i czy świat w którym żył do tej pory był tylko złudzeniem? Iluzją? Oszustwem? Przebłyskami umysłu pogrążonego szaleństwem? To właśnie od tej chwili zaczyna się szalona podróż naukowca, która odkryje przed nim nieznane do tej pory tajemnice wszechświata. 

Teoria wieloświata nie jest czymś nowym w literaturze czy popkulturze. Sam tytuł książki Blake'a Croucha nawiązuje do szeroko już wcześniej znanej trylogii "Mroczne materie" Philipa Pullmana, która też została przeniesiona na ekran. Wieloświat pojawia się też w filmach Marvela czy DC. Mogłoby się zatem wydawać, że jest to temat nieco "oklepany" i nie ma już nic do dodania. Ale czy faktycznie? Skoro multiwersum jest czysto teoretyczną koncepcją fizyczną, w żaden sposób niemożliwą do weryfikacji poprzez zmysły, czy można w ogóle mówić o wyczerpaniu tematu? W mojej ocenie, autor jest pozycji pokazuje że nie. 

Przede wszystkim należy zwróć uwagę na dobrze poprowadzoną akcję. W pierwszych rozdziałach zostajemy wprowadzeni w życie fizyka Jasona. Pomimo konieczności rezygnacji ze swoich naukowych ambicji, jest on szczęśliwy. Ma piękną żonę, nastoletniego syna i właśnie ma rozpocząć rodzinny wieczór, jednak na skutek zbiegu różnych okoliczności postanawia spotkać się z kumplem z akademika, który wygrał prestiżową naukową nagrodę. I to właśnie moment, w którym opuszcza dom niszczy w jego życiu wszystko, niczym domek z kart. Jason zostaje porwany i ląduje w zupełnie nowej rzeczywistości. Bardzo dobrze opisany są procesy jakie zachodzą w jego głowie, jak nasz bohater nie pozwala sobie na szaleństwo, ale dzielnie walczy aby odzyskać swoje życie. Podróżując z nim, każdy z czytelników może zadać sobie pytanie co by było gdyby?, zastanowić się nad tym, czy wybory, których dokonał w życiu były dobre, i czy chciałby dokonać innych. Takich, które najprawdopodobniej poprowadziłyby go inną ścieżką - dobrą lub złą. Takich, które sprawiłyby że życiowo byłby w innym miejscu. Osobiście w tracie lektury miałam też refleksję, która dotyczyła tego, że z pewnością wiele osób chciałoby być na moim miejscu jeśli chodzi o życie. 

Polubiłam bohaterów. Jason jest odważny, uparty, nieugięty w swoich postanowieniach. Jego żona Daniella pojawia się w powieści nieco mniej, ale nie da się ukryć, że relacja pomiędzy tą dwójką jest ich światłem w ciemności i tym, co ostatecznie prowadzi ich do szczęśliwego zakończenia. Amanda, towarzyszka podróży Jasona stanowi dla niego oparcie w trudnych chwilach, ale jest też jedną z tych silnych, żeńskich postaci, która nie boi się podjąć stanowczych kroków jeśli okoliczności ją do tego zmuszają. 

Ze względu na treść powieści oraz chęć zapewnienia czytelnikom najlepszych doznań z czytania, recenzja jest bezspoilerowa. To z kolei sprawia, że ciężko podzielić się detalami, które sprawiają, że godziny spędzone na lekturze mijają w mgnieniu oka. I nie stoją temu na przeszkodzie nawet te fragmenty, które dotyczą koncepcji fizycznych i używają specjalistycznej terminologii. Jedno, co mogę wam zagwarantować to to, że ta pozycja zmusi was do myślenia, a po jej przeczytaniu spojrzycie inaczej zarówno na świat, jak i na swoje życie.  

Bo jakkolwiek zakończy się ta historia, to, co się działo, będę wspominać z uśmiechem.

Tytuł: Przystań lepszego jutra

Autor: Monika Rutka

Data wydania: 13.03.2024

Wydawnictwo: BeYa

Liczba stron: 368

Moja ocena:8/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Nie możemy wybrać, z kim połączy nas pokrewieństwo, ale możemy zdecydować, kto będzie naszą rodziną.

Wraz ze śmiercią ukochanej opiekunki Wandy Wellington siedemnastoletnia Jane Miller traci ostatnią bliską sobie osobę. Osierocona dziewczyna musi doczekać dorosłości w domu syna Wandy, Andrew, jego żony Anny i ich dwóch synów. Na szczęście Wellingtonowie nie są jej zupełnie obcy, o ile w towarzystwie dorosłych Jane od zawsze czuła się skrępowana, o tyle w osiemnastoletnim Luke’u znalazła bratnią duszę, a w sześcioletnim Milesie młodszego brata, którego nigdy nie miała. Zmiana otoczenia po śmierci Wandy niesie za sobą nie tylko paraliżujące uczucie wyobcowania, ale też powrót do przeszłości. Chodzi o przyjaciół Luke’a, Briana, Lucy, Patricka i Haydena. Owszem, myśl o spotkaniu z Brianem i Lucy przywołuje wiele cudownych wspomnień, jednak tego samego nie można powiedzieć o pozostałej dwójce. Hayden w szczególności zaszedł Jane za skórę, ponieważ nikt nigdy nie upokarzał jej tak jak on. Od ich ostatniego spotkania minęło sporo czasu. Jane jeszcze nie wie, jak wiele się zmieniło i ile jej umykało, gdy przyjeżdżała w odwiedziny do Wellingtonów. Wkrótce zrozumie, że ludzie, których jak jej się wydawało dobrze znała, nawet w połowie nie są tacy, za jakich ich miała. Nadeszła chwila, by zdjąć maski i pokazać Jane druzgocącą prawdę. Czy dziewczyna udźwignie to, co się pod nimi kryje…?