Tytuł: „Czego ci nie mówię"
Autor: Yasmin Rahmanr
Tłumacz: Joanna Dziubińska
Liczba stron: 435
Data polskiego wydania: 27 maj 2020
Wydawnictwo: IUVI
W moim odczuciu: 8,5/10
Autor recenzji: Daria Pogodzińska
Olivia Cara i Mehereen są nastolatkami, które zmagają się z różnymi problemami. Dziewczęta są tym tak przygnębione, że każdy kolejny dzień jest dla nich wyzwaniem. Każda myśli o samobójstwie, ale żadna nie jest w stanie zrobić tego sama. Logując się na stronę i podając swoje dane oraz opowiadając na pytanie: Dlaczego chcesz umrzeć? algorytm strony dokonuje wyboru i w ten sposób nastolatki poznają się jako swoi partnerzy do samobójstwa. Trzeba pamiętać, że zawierany jest pakt, a każde nieposłuszeństwo będzie karane. Jak będzie wyglądał proces przygotowania do śmierci? Jak niebezpieczna strona działa na człowieka? Czy dziewczęta odnajdą z powrotem chęci do życia?
Powieść porusza wiele ważnych tematów. Główne bohaterki są nastolatkami, przeżywają swoje problemy, tylko, że to nie jest dylemat jaką bluzkę dzisiaj założyć, umówić się z tym chłopakiem, nie. Problemy z jakimi zmagają się dziewczęta to bardzo ciężkie i pewnie nie każdy się z tym zmaga, ale znajdzie się grono osób, które stwierdzi, Olivia czy Cara, czy Mehereen, rozumiem cię. Tematy samobójstwa, gwałtu, niepełnosprawności, religii, są w dużym stopniu obecne. Książka pokazuje, że samobójstwo nie jest wyjściem z sytuacji, a bohaterki wykreowane są w sposób prawdziwy. Mehereen wie, że samobójstwo nie jest zgodne z jej religią, że to nie jest wyjście z sytuacji, ale w pewnym momencie, ciężko jest jej się podnieść i nie myśleć o skończeniu swojego życia. Olivia, chce powiedzieć mamie o sytuacji jaka ma miejsce w domu, ale boi się, że mama jej nie uwierzy. że wina spadnie na nią, oraz, że padną słowa: sama się prosiła. Cara nosi w sobie poczucie winy, obarcza się za to co się stało, a w dodatku w wielu aspektach stała się niesamodzielna.
Historia prowadzona jest w trzech perspektyw, każda z dziewczyn opowiada swoją historię i przeżycia. Rozdziały z perspektywy Mehereen mają treści, które posiadają większą i pogrubioną czcionkę - Chaos, który jest obecny u dziewczyny. Rozdziały z perspektywy Olivii pisane są na wygląd wiersz, lecz jest to proza. Często porozrzucane wyrazy i krótkie wersy. Książkę czyta się szybko, czas akcji nie jest długi, to zaledwie kilkanaście dni, ale przez ten czas tyle się dzieję, że można pomyśleć, że czas akcji, to kilka tygodni. Język autorki jest przystępny i prosty, ale nie infantylny.
Sądzę, że lektura jest bardzo na czasie. Strona internetowa, która ułatwia skończenie życia, to coś, co nie odbiega bardzo od realiów, zwłaszcza, że podobny motyw z wykonywaniem zadań był realny, a nastolatkowie brali w tym udział. "Czego ci nie mówię" polecam głównie młodzieży, nie sądzę, że jest to powieść skierowana dla młodych czytelników, przez to, ze pojawiają się niekiedy przekleństwa, czy nieodpowiednie sceny. Powiedziałabym, że książka nadaje się dla czytelników od piętnastego roku życia. Po przeczytaniu historia zostawiła mnie z płynącymi łzami po policzku i przemyśleniami.
