Cza­sem po­dej­mu­je­my złe de­cy­zje, koń­czy­my w nie­wła­ści­wych miej­scach i mimo to od­naj­du­je­my się do­kład­nie tam, gdzie po­win­ni­śmy się zna­leźć. Conor jest moim szczę­śli­wym przy­pad­kiem. Moim nie­wła­ści­wym miej­scem i złym cza­sem oraz do­kład­nie właś­ciwym czło­wie­kiem. Na­uczył mnie, jak ko­chać sie­bie samą mimo wszyst­kich moich wy­sił­ków, by było ina­czej, i uka­zał mi obraz sie­bie, w który nie wie­rzy­łam.

Autor: Elle Kennedy

Data wydania: 09.11.2021

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Liczba stron: 400

Moja ocena: 10/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

College miał sprawić, że Taylor Marsh pozbędzie się kompleksu brzydkiego kaczątka i rozwinie szeroko skrzydła. Tymczasem trafiła do gniazda podłych dziewcząt ze stowarzyszenia siostrzanego. Z trudem przychodzi jej dostosowanie się do ich stylu bycia, więc gdy siostry z Kappa Chi rzucają jej wyzwanie, nie może im odmówić. Conor Edwards jest stałym bywalcem imprez w domach stowarzyszeń… i łóżek w tych domach. To ten typ faceta, w którym zakochujesz się, zanim sobie uświadomisz, że tacy goście jak on nawet nie zerkną drugi raz na dziewczynę taką jak Taylor. Ale Pan Popularny zaskakuje ją całkowicie, bo zamiast wyśmiać ją prosto w twarz, wyświadcza jej przysługę i pozwala zabrać się na piętro, by reszta towarzystwa uwierzyła, że poszli się kochać. Potem robi się jeszcze dziwniej, bo on chce udawać dalej. Okazuje się, że Conor uwielbia gierki i uważa, że zabawnie jest mydlić oczy niby-przyjaciółkom dziewczyny. Tyle że Taylor chyba nie zdoła się oprzeć jego nonszalanckiemu urokowi i seksownej posturze surfera. Choć im dłużej trwa ten blef, zaczyna zdawać sobie sprawę, że za piękną fasadą w historii Conora kryje się znacznie więcej, niż to, co widzi jego fan klub…

Pojmuję, że krzywda już się stała. Wielkie gesty i szczere przeprosiny nie mają wtedy znaczenia, bo czasem ranisz ludzi zbyt głęboko i posuwasz się za daleko. Istnieje granica, do której możesz prosić kogoś, by wytrzymał twoje popapranie.

On też domaga się, byśmy patrzyli sobie w oczy, też schodzi z linii mojego wzroku. Wierzę, że oboje czekamy, nie wychylając się, aż być może któregoś dnia nasionko naszej miłości znów wykiełkuje, wypuści nowe korzenie wokół truchła, tego, czym kiedyś byliśmy. I być może to czekanie, ta odmowa odejścia, póki się nie zmieni, póki coś się nie rozwinie… może to jest teraz dla nas miłość.

Tytuł: Mroczna kołysanka

Autor: Polly Ho-Yen

Data wydania: 27.09.2023

Wydawnictwo: Insignis

Liczba stron: 368

Moja ocena: 8/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

W świecie dotkniętym kryzysem bezpłodności ostatnie naturalne narodziny zdarzyły się ponad dwadzieścia lat temu. Obecnie jedyną drogą do poczęcia jest przejście bolesnego procesu indukcji. Wszystkie noworodki są ściśle monitorowane, a ich rodzice muszą przestrzegać drobiazgowych reguł, bo jeśli państwo uzna ich za niezdolnych do pełnienia obowiązków rodzicielskich, dziecko zostanie poddane ekstrakcji i umieszczone w jednym ze specjalnych kompleksów. Kit widziała już wielu rodziców, którzy stoczyli heroiczną walkę: najpierw by spłodzić, a potem zatrzymać potomstwo. Sądziła więc, że nie chce zostać matką. Jednak gdy poznała Thomasa, urodziła im się Mimi. Wkrótce kumulacja drobnych błędów sprawia, że groźba ekstrakcji staje się coraz bardziej realna, a Kit musi zdecydować, jak daleko jest gotowa się posunąć, by nie dopuścić do utraty dziecka i rozpadu rodziny.

Ale nie reaguję. Udaję, że śpię, udaję, że nie żyję. Jestem w stanie myśleć tylko o tym, co widziałam przed chwilą. Dla niego nic już we mnie nie zostało.

Doceniam bezstronne obserwacje trzecich stron. Znaczą więcej niż fałszywe zapewnienia i frazesy, które zwykle słyszy się od ludzi, którzy cię kochają.

Tytuł: Rozgrywka

Autor: Elle kennedy

Data wydania: 11.01.2022

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Liczba stron: 452

Moja ocena: 10/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Czego się nauczyłem po zeszłorocznych rozgrywkach i co trapiło naszą drużynę hokejową przez cały poprzedni sezon? Nigdy więcej takiego rozprzężenia. Koniec z seksem przy każdej nadarzającej się okazji, kropka. Jako nowy kapitan drużyny potrzebuję zupełnie nowej filozofii życiowej: teraz liczy się hokej i uczelnia, na kobiety przyjdzie czas później. Co oznacza, że ja, Hunter Davenport, oficjalnie żyję w celibacie. Nieważne, że tak diabelnie trudno w nim wytrzymać… Jednak te nowe zasady nie zabraniają mi przyjaźnić się z kobietami. I nie będę kłamał – moja nowa koleżanka Demi Davis to naprawdę fajna laska. Jest inteligentna, jej ponętne usta ciągle mnie prowokują, podobnie jak jej zgrabne ciało, jestem jednak pewien, że dam radę oprzeć się pokusie. Teraz tylko muszę przekonać do tego swoje ciało i serce…

Czasem upadamy [...] .czasami popełniamy błędy. Czasem zawodzimy.

Nie spodziewałam się po dwóch, iż po dwóch wyśmienitych tomach, kolejny okaże się na równie wysokim poziomie, a jednak ponownie dostajemy historię, od której bardzo ciężko oderwać się. Po raz kolejny dostajemy opowieść o parze z pozoru nie do połączenia, a jednak przepełnioną chemią i namiętnością.

Jeśli miałabym wskazać z poprzednich tomów najmniej lubianego bohatera drugoplanowego, bez zawahania się mogę wskazać Huntera, dlatego do jego historii podchodziłam z dużą dozą niepewności. Jak się jednak okazało, jest to postać, która to jaka jest naprawdę bardzo dobrze, ukrywa przed czytelnikami i dopiero poznając jego perspektywę, jesteśmy w stanie go poznać. Z niedojrzałego, gburowatego i wręcz odpychającego mężczyzny, otwiera się, ukazując swoją drugą stronę, gdzie jest ogromnym słodziakiem, próbującym nie być egoistą i nie złamać serca dziewczynie, która niespodziewanie zaczęła dla niego tak wiele znaczyć. Demi Davis pojawia się znikąd, w żadnym z wcześniejszych tomów nie dostrzegałam jej postaci, a gdy tylko się pojawiła, okazała się brakującym elementem całej paczki. Nie kryje się z wiedzą, jak działa na Huntera, dodatkowo scena z jego najlepszym przyjacielem zdecydowanie jedna z topowych w tym klimacie. 

Dużym plusem serii Brair U są postacie drugoplanowe te nowe jak i te znane z serii Off-Campus, stanowią bardzo dobre dopełnienie, ale i umilają poznawanie nowych bohaterów. Jeśli chodzi o nowe postacie, nie polubiłam jednego osobnika, red flaga na kilometr i ku zaskoczeniu osób, które mnie znają, tym razem wiedziałam o tym od początku. Na moje oko jest on po prostu koziorożcem, dlatego jeszcze bardziej za nim nie przepadam.

Mimo iż nie powinno to być już dla mnie zaskoczeniem, za każdym razem na nowo zachwycam się, tym jak autorka inaczej rozegrała dobrze znane nam motywy, a tym bardziej te, które pojawiają się, w co drugiej książce jak np. friends to lovers, które w tym wydaniu mogłabym czytać na okrągło.

Ale problem z whiskey polega na tym, że to uparty napój, który pozwala się ignorować. Nie będzie stał w ładnej butelce na półce i cierpliwie czekał. Nie, walczy o uwagę, a to przerąbana wiadomość dla spragnionych durniów takich jak ja.

Tytuł: Love Letter to Whiskey

Autor: Kandi Steiner

Data wydania: 25.10.2023

Wydawnictwo: Niegrzeczne książki

Liczba stron: 606

Moja ocena: 10/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Breck, zwana B, ma w życiu tylko jeden nałóg. Jest nim Jamie, mężczyzna o oczach w kolorze whiskey, na którego dosłownie wpada po raz pierwszy, kiedy oboje chodzą jeszcze do liceum. Jego towarzystwo od początku wywołuje u niej przyspieszone bicie serca. Niestety to jej bardziej przebojowa przyjaciółka Jenna przyciąga uwagę Jamiego, a B jest zmuszona obserwować, jak ta dwójka zaczyna układać sobie wspólne życie. Mimo to między Breck a Jamiem rodzi się więź, która przetrwa następne kilkanaście lat. Czas nigdy nie jest jednak po ich stronie, a kolejne związki i życiowe wyzwania sprawiają, że aby być razem, musieliby skrzywdzić bliskie im osoby. Najlepszym wyjściem dla Breck byłoby zapomnienie o Jamiem. Ale jak w przypadku whiskey, każdy kolejny łyk sprawia, że coraz trudniej uwolnić się od nałogu i coraz bardziej zacierają się moralne granice…

Przyj­rza­łam się szko­dom, które wy­rzą­dzi­li­śmy – sobie na­wza­jem i lu­dziom wkoło – i opła­ki­wa­łam czas, który stra­ci­łam na walkę o kogoś, kto nigdy nie miał być mój. Byłam głu­pia, a teraz sta­łam na zglisz­czach życia, które zmar­no­wa­łam, czu­jąc jed­no­cze­śnie żal i de­ter­mi­na­cję, żeby zbu­do­wać nowe.

W ciągu tego roku poznałam wiele cudownych książek i choć zdarzały się również te słabsze, po każdej z nich przychodziła historia, która już od pierwszych stron skradała moje serce. Tak również było z “Love Letter to Whiskey”, które od pierwszych słów zaciekawiło mnie na tyle, bym nie mogła oderwać się od niej, chcąc poznawać więcej i więcej tym samym coraz bardziej zakochując się w tym jak cudownie została opisana historia B i Jamiego, dwojga odpowiednich ludzi, którzy trafili na siebie w złym czasie, wywołanym niedopowiedzeniami…

Mimo tego jak wiele cudownych romansów przeczytałam, po raz spotykam się z tak poetycko napisanym momentami. To, z jaką łatwością autorka oddaje się temu, czuć od samego początku. Użycie metafory whiskey jest elementem, który sprawia, iż cała historia zyskuje jeszcze bardziej. To ona wpływa na czytelnika i budzi różnorakie emocje, to ona jest powodem wielu łez, choć bardziej by pasowało stwierdzenie, iż to ON jest ich powodem…

Czasami bardziej przerażają nas w życiu dobre rzeczy niż te złe. Czujemy, że nie zasługujemy na nie albo że nie są prawdziwe, że zaraz zniknął, a my zostaniemy na zgliszczach.

Kreacja bohaterów, to coś, co mogę wychwalać już od samego początku książki. Już na pierwszej stronie zderzamy się z fabułą, która zaczyna pędzić, zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń, co było ciekawym zabiegiem, a z rozwojem wydarzeń, wydaje się bardzo dobrym zagraniem autorki, gdyż już od początku, pewne cechy bohaterów dużo bardziej rzucają nam się w oczy, dzięki czemu wiele sytuacji nie jest dla czytelnika, aż tak bezsensownych. Choć sama B jest trudną do zrozumienia postacią, mam wrażenie, iż ona sama czasami nie rozumie siebie, jednak stara się udawać, jakby wszystko miała pod kontrolą, a zwłaszcza emocje. Bardzo stara się ukryć to jak pogubiona jest nie tylko w emocjach, ale i w tym co chce robić, do czego dążyć. Szuka ukojenia w whiskey, bo wydaje się najmniej uzależniające, nie wie jednak, jak bardzo się myli i, że z tego uzależnienia nie będzie wcale tak łatwo wyjść, jak myślała. Jeśli chodzi o Jamiego, przez większość historii nie wiedziałam za bardzo co o nim myśleć, jest postacią dość statyczną, będącą zarazem przeciwieństwem B, od samego początku wie, co będzie robił, ma wyznaczony cel, do którego dąży, a jedyne co może go przed tym powstrzymać, to strach przed upadkiem i porażką, z której nie da rady się podnieść. Już od samego początku bije od niego ogromna chęć walki, zaangażowanie i pragnienie by choć przez jakiś czas, móc być szczęśliwym u boku właściwej osoby, która byłaby brakującym elementem w układance do szczęścia…

Warte wspomnienia jest to, iż autorka nie tylko skupia się na dobrym wykreowaniu postaci pierwszoplanowych, ale również i tych drugoplanowych. Względem żadnej z nich nie mogę powiedzieć, iż czuję się rozczarowana.

Bardzo chciałabym zdradzić coś, co sprawiło, iż całą historię pokochałam jeszcze bardziej, jednak jest to zbyt znaczące dla fabuły i pisząc o tym, poznalibyście część historii, którą warto odkryć samemu, jednak aby nie zostawić Was bez niczeg,o jako na na zachętę zostawię ten oto krótki fragment.

Wszystko, co mam, znalazło się na tych stronach. Teraz pióro znajduje się w Twojej dłoni. Odnajdź mnie, Whiskey. 

Podsumowując uważam “Love Letter to Whiskey” autorstwa Kandi Steiner za historię obowiązkową, dla osób zgadzających się z pojęciem odpowiednia osoba, zły czas, ale i również dla tych, którzy kochają pełne namiętności romanse, które potrafią wzruszyć. Dla mnie historia B i Jamiego na swój sposób stała się wyjątkowa, dzięki czemu zostanie ze mną na długo. Stała się również jedną z nielicznych historii, które tuż po skończeniu miałam ochotę poznać po raz kolejny od nowa, mogąc na nowo przeżywać losy tej dwójki. 

"Love Letter to Whiskey" z popularnej księgarni internetowej TaniaKsiążka.pl Sprawdźcie też inne bestsellery w księgarni…

Wciąż jednak potrzebowałam usłyszeć potwierdzenie z jego ust. Po wszystkich latach przeżytych w przekonaniu, że ludzie tacy jak Frederick istnieją tylko w powieściach dla młodzieży i starych horrorach, tylko w ten sposób mogłam uwierzyć w to, co widziałam na własne oczy.