Kiedy słyszymy słowo "filozofia" do głowy przychodzą męczące myśli, że to trudne, niezrozumiałe, nieprzyswajalne i lepiej od tego uciekać jak się da. Ale czy na pewno?

Nr. recenzji: 527 Tytuł: „Filozofia dla zabieganych. Mała książeczka o wielkich ideach"

Małgorzata Górna 

(...) "Choroba, z drugiej strony rzeki. Nie tyle choroba, co tajna broń. Zaraża słowami. Przez uszy. Jak się jej posłucha, można oszaleć. Ludzie robią się agresywni. Atakują innych. Zabijają!"(...)

             Tytuł:  Outpost 2

    Autor: Dmitry Glukhovsky

      Wydawnictwo: Insignis

           Liczba stron: 346

               Ocena: 10/10

Placówki graniczne milczą. Oddział żołnierzy pod dowództwem Krigowa wysłany tam jakiś czas wcześniej również nie daje znaku życia. Moskwa zaczyna się niepokoić. Imperator osobiście angażuje się w sprawę i pełni całkowity nadzór nad jej przebiegiem. Wybiera setkę wybitnych żołnierzy z młodym setnikiem na czele – Lisicynem. Mają oni udać się do Jarosławia, miejsca, które sąsiaduje z obszarem skażonym i gdzie ostatnio znajdował się poprzedni oddział zwiadowców. Lisicyn nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że ta podróż diametralnie odmieni nie tylko jego życie, ale i życie wszystkich Rosjan. W czasie gdy żołnierze rozpoczynają misję i opuszczają Moskwę, garstka ocalałych z Jarosławia rozpoczyna swoją własna podróż. Jegor, Michelle i kilkoro przerażonych dzieci z godną podziwu determinacją przemierzają kolejne kilometry w poszukiwaniu schronienia. Tylko oni wiedzą co wydarzyło się w placówce i jak bardzo Moskwa i cała Rosja jest zagrożona. Z czym tak naprawdę przyjdzie im walczyć. Czy informacje, które posiadają będą ich przepustką do wolności, czy może gwoździem do przysłowiowej trumny? 

W książce nie ma głównego bohatera, poznajemy kilka kluczowych postaci, których historię zazębiają się, a każda z nich ma znaczący wpływ na fabułę. Część z nich znamy z pierwszej części, innych poznajemy teraz. Autor ma niesamowitą łatwość w kreowaniu postaci, są prawdziwi, czujemy ich emocje. Świetne dialogi dopełniają całości. Outopst 2 znacząco różni się od części pierwszej, gdzie większość zdarzeń nie wychodziła poza obszar Jarosławia. Tutaj jest wiele wątków toczących się równolegle, od ucieczki ocalałych z Jarosławia poprzez misje Lisicyna, a na tętniącą życiem Moskwą kończąc. Dla mnie jest to na plus. Wielowątkowość sprawia, że czytana historia nabiera głębi i jeszcze bardziej wciąga. 

Dużą uwagę przykładam do samej okładki, dla mnie jest to zapowiedź tego, co znajdę w środku. W tym przypadku okładka jest świetna, przyciąga wzrok i zachęca do czytania. Książka napisana żywym, przystępnym językiem, krótkie rozdziały sprzyjają podziałowi na konkretne wątki. Nic niepotrzebnie nie zaśmieca fabuły, opisy są bardzo realne, czytając niejednokrotnie miałam dreszcze. Nic nie drażni, nic nie przeszkadza w odbiorze czytanej historii, co nie jest łatwe. Autor ma niezwykły talent do przekazywania swoich myśli i ubierania ich w słowa.

Glukhkovsky  porusza ważne aspekty, przepaść pomiędzy dostatnim życiem w Moskwie, a tym na jej obszarach, gdzie ludzie często cierpią głód. Bieda rozprzestrzenia się tak samo szybko, jak śmiercionośny wirus, jednak władze pozostają obojętne na obydwa fakty.  Wszechobecna propaganda i uciszanie niewygodnych obywateli, którzy tej propagandzie zagrażają są na porządku dziennym. Autorytarne rządy i nieograniczona władza jednostek, doprowadzają do katastrofy, czego konsekwencje najbardziej odczują zwykli obywatele. Autor przemyca w swojej książce współczesne motywy charakteryzujące autorytaryzm, władza skupiona w rękach przywódcy i jego najbliższego otoczenia to niestety nie tylko fikcja literacka. 

W moim odczuciu książka jest rewelacyjna. Ciekawa i wciągająca historia, a do tego spójna fabuła. Bardzo lubię taką tematykę, zombie i rozprzestrzeniający się wirus są tłem do normalnie toczącego się życia. Po serii „Metra” jest to kolejna wizja świata przedstawiona przez Glukhovskiego, zupełnie inna, ale równie intrygująca.

"A lasy wiecznie śpiewają" to wznowienie powieści wydanej po raz pierwszy w roku 1933. Tak więc już prawie osiemdziesiąt lat minęło, a kolejne pokolenia wciąż wracają do książki, na kartach której mogą przeczytać o... pokoleniach! Nie przychodzi mi bowiem do głowy żadna inna odpowiedź na pytanie, o czym właściwie przeczytałam, aniżeli taka, że o relacjach, życiu, przychodzeniu i odchodzeniu. A więc tematy uniwersalne, bliskie każdemu sercu oraz dające autorowi nieograniczone pole manewru. 

Nr recenzji: 529

 W życiu czasami następuje niespodziewany splot wydarzeń, który zmienia nasz punkt widzenia w pewnych sprawach. Doznajemy olśnienia – znajdujemy rozwiązanie lub uświadamiamy sobie, co do tej pory robiliśmy źle. Być może to zasługa głębokich przemyśleń, osób, na których nam zależy, bądź.. świątecznej atmosfery! Nie żartuję, święta Bożego Narodzenia to idealny czas na katharsis, a doskonałym przykładem popierającym ten fakt jest zadziwiająco pozytywna i klimatyczna powieść Beth Garrod pt. "All I want for Christmas".

 Każdy z nas wie, że sprawiedliwość i prawo to nie zawsze to samo. Między tymi dwoma jednostkami z reguły istnieje większe lub mniejsze napięcie. Sprawiedliwość domaga się jedności, prawo zaś staje zwykle po stronie bezpieczeństwa prawnego. W żadnej z książek Johna Grishama nie widać tego tak wyraźnie jak w "Czasie łaski". Zapraszam Was zatem do porywającego dramatu sądowego, w którym emocje sięgną zenitu. Autor stara się odpowiedzieć na nurtujące wiele osób pytanie: Czy zabójca zasługuje na to, by żyć? 

Przeszłość nie definiuje przyszłości, ale co jeśli, ciągnie się za nami nie,dając o sobie zapomnieć? Można uciec i zostawić wszystko za sobą nie oglądając się do tyłu, tracąc zaufanie do wszystkich i wszystkiego. Zaufanie jest jednak podstawą relacji międzyludzkich. Jest ono również bardzo ważne przy budowaniu trwałego związku, ponieważ staje się podstawą jego funkcjonowania. Co się stanie, gdy na drodze spotkają się dwa skrajnie odmienne charaktery? Z jednej strony przesadnie ufna dziewczyna a z drugiej strony skryty i tajemniczy mężczyzna. Z pozoru nie pasują do siebie, niemniej jednak coś ich do siebie przyciąga.

Nr recenzji: 522

Alicja Stajer żyje tak jak roślina-w jednym miejscu. Trzyma się kurczowo tego, co znane, nie wyobrażając sobie, że mogłaby kiedykolwiek wyjść ze swojej strefy komfortu. James Hardy jest, jej przeciwieństwem-doskonale zna, smak ryzyka, które było stałym elementem jego codzienności w czasach gdy współpracował z rosyjską mafią. Nieoczekiwana podróż do USA będzie dla nich prawdziwym testem, podczas którego zmierzą się ze swoimi lękami i głęboko skrywanymi emocjami. Czy uda im się dotrzeć do finału tego szalonego scenariusza, który przygotował dla nich przewrotny los?

Jeżeli mam być szczera to książka nie jest ani dobra, ani zła, tak naprawdę nie mogę, jasno określić tu plusów jednakże jest tu parę niedociągnięć . Jestem w stanie wyłapać tu dużo elementów, które przewijają się przez dosłownie wszystkie dzieła o podobnym temacie. Bohaterowie zostali wykreowani w świetny sposób, jednak to postacie poboczne są przynajmniej dla mnie ciekawsze. Może to przez typowe podejście do charakteru głównej bohaterki? Lektura mimo wszystko swoim wyglądem zachęca do przeczytania i jestem pewna, że wielu osobom się spodoba.

Tak jak już wspominałam, jest tu parę fragmentów, które do złudzenia przypominają szablon typowego opowiadania o mafii, zagranicznych podróżach z nieznajomym i prawdziwej miłości po maksymalnie dwóch miesiącach styczności ze sobą. Tak naprawdę jest to trochę oklepana historia o szarej myszce i bogatym mafiosie, który zjawia się znikąd i wciąga ją w swoje jakże niebezpieczne życie. Na pewno zastanawiająca jest ogromna ufność głównej bohaterki do innych ludzi. Jak można zaufać komuś po dniu znajomości? W tej lekturze nie uświadczymy jako takiej logiki, choć pewnie możemy to zawdzięczać właśnie fabule, gdyż jest ona bardzo przewidywalna i podobna do innych książek o bliźniaczej wręcz treści.

Podsumowując, książka jest całkiem dobra, polecam każdemu, kto lubi tematy rosyjskiej mafii, chociaż ten temat nie jest tu aż tak kluczowy. Pomimo tej trochę oklepanej fabuły i same podejścia do niego to autor zdołał parę razy mnie zaskoczyć. Choć nie chce, zdradzać całej historii to podpowiadam, że nie jest to najbardziej wybitna pozycja do czytania, aczkolwiek bardzo przyjemna i lekka na zimowe wieczory.

Wydawnictwu Novae Res dziękuję za egzemplarz recenzencki, autorowi życzę dalszych sukcesów.