Insta


wtorek, 31 maja 2022

"Piekło" - Max Czornyj

12:50:00 0 Comments

 

„Piekło jest rajem oglądanym z drugiej strony.” – Umberto Eco „Imię róży”

 


         Tytuł: Piekło

   Autor: Max Czornyj

   Wydawnictwo: Filia

      Ilość stron: 352

        Ocena: 5/10


  Seria z komisarzem Deryło doczekała się dziesiątej odsłony. Tak jak i poprzednie części, ta także opływa w makabryczne opisy, krew leje się strumieniami, a autor bez skrupułów serwuje nam coraz bardziej wymyślne morderstwa. Dla delikatniejszego czytelnika może być to zbyt duże przeżycie, myślę jednak, że po książkę sięgnęli stali wielbiciele śledczego Deryło, którzy doskonale wiedzieli na co się piszą. Ja także należę do tej grupy i od lat towarzyszę komisarzowi w jego śledztwach. Czy kolejna część wniesie coś nowego? Czy autor jest jeszcze w stanie nas czymś zaskoczyć? Czy może z serii zrobił się przewidywalny tasiemiec?

 

Lublinem po raz kolejny wstrząsa informacja o seryjnym mordercy. Tym razem zwyrodnialec porywa ofiary i bezlitośnie je torturuje, a nagrania z tych działań zamieszcza w internecie. Na pierwszy rzut oka ofiar nic nie łączy, jednak po głębszej analizie śledczy trafiają do psychiatry Anny Winter, u której leczyły się ofiary. Morderca rzuca śledczym wyzwanie, a konkretnie rzuca je komisarzowi Erykowi, celebrycie wśród morderców.

 

 

Świetna okładka, przyciąga wzrok, a elementy 3D sprawiają, że ogień niemalże płonie na naszych oczach. Książkę czyta się bardzo szybko, autor pisze przystępnym prostym językiem, a nieskomplikowana fabuła i krótkie rozdziały tym bardziej temu sprzyjają. Miła dla oka czcionka pokaźnych rozmiarów sprawia, że czytane strony znikają w zastraszającym tempie.

 

Komisarza Deryło polubiłam od samego początku, starszy, stateczny glina z dużym doświadczeniem i bagażem życiowym. Zawsze urokliwe było dla mnie składanie przez niego żurawi z papieru, które notabene finalnie lądowały w koszu. Pomimo wielu sukcesów zawodowych niezmiennie pozostaje skromny i zawsze w cieniu, ale zawsze z klasą. Od kilku części komisarzowi towarzyszy Tamara Heller i w przeciwieństwie do swojego partnera jest postacią niesamowicie irytującą. Jej od niechcenia rzucane komentarze, są przerysowane i męczące. Ze względu na postępującą chorobę Tamara przebywa na zwolnieniu, co w żaden sposób nie przeszkadza jej w czynnym udziale w śledztwie, a miejscami zasadniczo nim kieruje. Autor zbudował dziwną relację pomiędzy młodą policjantką a komisarzem Deryło. Z jednej strony jest on dla niej trochę jak ojciec, który przesadnie się o nią martwi, z drugiej natomiast jest on jak „dziecko we mgle”, które nie umie sobie poradzić bez młodszej koleżanki. Jego wewnętrzne rozterki związane z nieobecnością Heller na każdym etapie śledztwa miejscami były śmieszne.

 

Kiedy w 2017 sięgałam po pierwszą część serii „Grzech” byłam wręcz urzeczona, tym jak bezkompromisowo można opisać zbrodnię, byłam świadkiem narodzin seryjnego mordercy grasującego w moim rodzinnym mieście. Po kilku latach i kilkuset przeczytanych kryminałach mój zachwyt nieco oklapł. Czytelnik staje się coraz bardziej wybredny i wymagający, już nie wystarczy nam sama makabryczna zbrodnia, szukamy czegoś więcej, zawiłej fabuły, wielowarstwowości w czytanej powieści i zaskakujących zwrotów akcji. Czornyj zaserwował nam książkę przewidywalną i powtarzalną, nie wnosi ona niczego nowego, ot kolejny seryjny morderca, kolejny raz Deryło staje twarzą w twarz ze śmiercią i musi walczyć o życie swoje, jak i najbliższych. Historia jest płaska, mamy znikome informację o ofiarach i prawie żadnych o mordercy. Autor nie zbudował historii wokół samego mordercy, jego motywów oraz czynników, które popchnęły go do zbrodni. Ponadto bardzo przeszkadzają mi zbyt mocne inspiracje autora znanymi czytelnikom motywami, co negatywnie wpływa na odbiór fabuły.

 

Myślę, że komisarz Deryło powinien już przejść na zasłużoną emeryturę.

poniedziałek, 30 maja 2022

"It ends with us" - Colleen Hoover

00:00:00 0 Comments

Nie bez powodu tak się stało. Moje serce potrzebowało zamknięcia tamtej historii, żebym mogła je otworzyć przed Ryle'em, i chyba do tej chwili nie było to możliwe. TO dobrze. Owszem, płaczę. Ale poczuję się lepiej. Taka już ludzka natura: stara rana się goi, a w jej miejsce powstaje nowa, świeża warstwa skóry. I tyle.



Tytuł: It ends with us

Autor: Colleen Hoover


Liczba stron: 360


Data wydania: 11.10.2017


Wydawnictwo: Otwarte


Moja ocena: 10/10


Autor recenzji: Wiktoria Sroka


 
Płynąca z prądem i marząca o otwarciu kwiaciarni dla osób, które nie lubią kwiatów Lily Bloom. Na swojej drodze spotyka nieziemsko przystojnego Ryle'a Kincaida, który już od pierwszego spotkania robi na niej ogromne wrażenie. Oby dwoje chcą poświęcić się pasji i sukcesowi, co sprawia, że wydają się sobie jeszcze bliżsi. Uczucia między nimi sprawią, że Lily będzie przekonana o doskonałości życia. Słodka historia romantyczna, którą z początku jest, staje się koszmarem dla głównej bohaterki, a to, co piękne równie szybko się kończy. Kryjące się tajemnice w relacji pary dostrzega Atlas Corrigan, dawny przyjaciel Lily. Relacja między parą skomplikuje się jeszcze bardziej gdy na jaw wyjdzie tajemnica związana z Atlasem. Co kryje się za postawą spokojnego i opanowanego neurochirurga? Czy ból fizyczny jest gorszy do złamanego serca?


Kiedy stoimy z boku, łatwo myśleć, że gdyby ktoś nas krzywdził, odeszlibyśmy od niego bez zastanowienia. Łatwo powiedzieć, że nie moglibyśmy kochać kogoś, kto nami poniewiera. To nie my czujemy miłość do tej osoby.


Swoją popularność zwiększyła dzięki Tiktokowi, zachwalana przez wielu twórców. Czy książki Colleen Hoover warte są uwagi? Jak wypada It ends with us w odniesieniu do innych książek autorki? Z twórczością autorki spotkałam się już parę razy, ale to pozytywne opinie i zachwyty, jakie wywołała ta pozycja na platformie TikTok sprawiły, że zechciałam sięgnąć i po nią. Po "Maybe someday" i "November 9" moje oczekiwania względem książki były dość wysokie, zarazem spodziewałam się, że będzie to równie emocjonująca książka z poruszonym ważnym tematem w tym wypadku przemocą fizyczną. Pierwsze co nam się rzuca w oczy, to brak omijania opisów, jeśli autorka ma opisać scenę znęcania się fizycznego, robi to. Co sprawia, że nie dostajemy tylko zarysu sytuacji a w pełni przedstawione wydarzenia. Jak we wcześniej przeczytanych przeze mnie pozycjach również tutaj dostajemy dobrze wykreowanych bohaterów, którzy są wyraźni a na swoich barkach, niosą ciężar dzieciństwa. Lily na początku sprawiała wrażenie kruchej i bezbronnej, czekającej aż ktoś powie jej, że życie wcale takie nie jest. Jednak to tylko pozory, z czasem dostrzegamy w niej silną kobietę, która zdaje sobie sprawę z przeszłości nie tylko związanej z przemocą, ale również tej z Atlasem, który stanowi ważną część jej życia. Ciężko jest jej rozstać się z nim, pomimo tego ile czasu minęło od ich ostatniego spotkania, cały czas darzy go ogromną miłością a pojawiający się u jej boku Ryle, nie niweluje tego uczucia. Skoro już przy nim jesteśmy, warto wspomnieć parę słów o tym ciekawym neurochirurgu, który budzi sprzeczne uczucia. Z początku poznajemy go jako mężczyznę, który doskonale zdaje sobie sprawę, że związki nie są dla niego przez wzgląd na to, ile czasu spędza, poświęcając się pracy. Przypadkowe spotkanie, dziewczyny wręcz idealnej, która równie jak on chce skupić się na sukcesie i nie przeszkadza jej ilość czasu, jaką ze sobą spędzają, staje się dla niego koszmarem. Wszystkie myśli kierują się ku niej, nie może uwolnić się od niej a w momencie gdy los zrobi sobie żart z nich, przez co będą jeszcze bliżej siebie już nic, nie będzie stać na przeszkodzie, by uzależnić się od siebie. W ten sposób poznajemy drugie oblicze Ryle'a, który swoimi zachowaniami potrafi stopić cały lód oplatający serce, lecz nic nie może być, zbyć piękne, gdyż w tym momencie poznajemy również jego ukrytą część, która nie jest już taka wspaniała. Czymś, dzięki czemu przyjemniej czytało mi się, okazały się listy do Ellen. To z ich dowiadywaliśmy się najwięcej o historii Lily i Atlasa. Z nich również dowiedzieliśmy się o dzieciństwie i przemocy w rodzinie Bloom. Opisy łapały za serce i wywoływały ogromny ból a dodatkowa bezsilność bohaterów, pokazała tylko, jak wygląda to w rzeczywistości. Nie od dziś wiadomo, że jest to temat tabu, a ofiary często nie mają odwagi prosić o pomoc, momentami wręcz błagają, aby tej pomocy nie udzielać, bojąc się konsekwencji, jakie z tego mogą wyniknąć. Podsumowując, uważam "It ends with us" za książkę wartą uwagi, która pokazuje uczucia ofiar przemocy, ich strach i bezsilność. Pomimo tego ma w sobie wiele ciepła i pokazuje, że warto pomagać. Warto jednak zaznaczyć, że nie należy ona do tych przyjemnych lektur, wywołuje wewnętrzny ból i pozostawia czytelnika w zmieszaniu. W odniesieniu do innych pozycji autorstwa Colleen Hoover wypada wyśmienicie, budzi nadzieję na lepsze jutro i z tym zostawia czytelnika.


Myślę o tym, że czasami, bez względu na to, jak bardzo jesteśmy przekonani, że nasze życie potoczy się w określonym kierunku cała ta pewność może odpłynąć wskutek zwykłej zmiany prądów.



Recenzja powstała przy współpracy z Sofario























 

niedziela, 29 maja 2022

"Flaw(less) Opowiedz mi naszą historię" - Marta Łabęcka

00:00:00 0 Comments
Czekali w ciszy, jakby nie chcieli przypadkiem zbudzić świata, bo ten, w którym byli oni, w zupełności im wystarczał. W tej chwili słowa nie były potrzebne. Ostatecznie najpiękniejsze momenty w życiu i tak dzieją się w milczeniu.



Tytuł: Flaw(less) Opowiedz mi naszą historię

Autor: Marta Łabęcka

Liczba stron: 344

Data wydania: 08.12.2021

Wydawnictwo: Editio

Moja ocena: 10/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka



Dwoje licealistów trafia na siebie przypadkiem a dzięki niespodziewanemu obrotu sytuacji, otwierają się na siebie wzajemnie. Dwie samotne dusze z przeszłością, o której chcieliby zapomnieć. Josephine dziewczyna z dobrego domu, wzorowa uczennica starająca się spełniać chore ambicje swoich rodziców, by być perfekcyjną we wszystkim. Robi wszystko, by po skończeniu szkoły, uciec do Bostonu gdzie zacznie żyć po swojemu. Wyznaje zasadę, aby nie przywiązywać się do nikogo w mieście, by nie mieć do kogo pragnąć, wracać. Wszystko idzie zgodnie z jej planem do czasu gdy na jej drodze nie stanie Chase. Całkowite przeciwieństwo Jose, nauka nie jest jego priorytetem a sytuacja rodzinna, w jakiej się znalazł, nie zwiększa jego chęci do tego. Gdy ich drogi splotą się, a uczucia zaczną odgrywać ważną rolę, odwrócenie czasu nie będzie takie łatwe. Jak potoczy się historia między dwójką zakochanych? Czy ucieczka okaże się ważniejsza od uczuć?


Chcę przez to powiedzieć, że nieważne, jak długo dane ci będzie kogoś kochać. Miesiące czy całe lata, to nie ma znaczenia. Ostatecznie nie liczy się to, ile, ale czy kochałaś.



Historia, którą pokochali czytelnicy wattpada, skrada również serca czytelników książek. Czy historia jest naprawdę dobra, jak wskazują na to zachwyty? Miłość czy rozczarowanie? Po usłyszeniu wielu pozytywnych recenzji postanowiłam sprawdzić, o co tyle krzyku i czy historia naprawdę jest tak dobra jak mówią. Już przed setną stroną wiedziałam, że będzie to dobra książka, lecz nie spodziewałam się takich emocji. Większość książki jest raczej spokojna i emocje, jakie wywołuje, są pozytywne dopiero, zbliżając pod koniec, zaczynają się zmieniać w smutek, a potem pozostają tylko łzy, nad którymi zapanować było dużym wyzwaniem.  


Bohaterowie stanowią silne osobowości. Stwierdzenie, że przeciwieństwa się przyciągają, pasuje do nich, lecz tylko w jednym aspekcie, gdyż wpierw mamy do czynienia z dwoma różnymi podejściami do życia a z drugiej strony podobne charaktery. Jose stawia sobie za cel naukę dodatkowo apodyktyczni rodzice, sprawiają, że musi być we wszystkim najlepsza. Grono swoich przyjaciół ogranicza jedynie do długoletniej przyjaciółki Val, aby w chwili wyjazdu nie wahać się co do niego. Jest uparta w tej kwestii, wie, że nie tylko jej będzie lepiej, ale również innym. Pomimo chęci rzucenia wszystkiego dalej dąży do wyznaczonego sobie celu, wiedząc, że tylko w ten sposób zrobi to po swojemu i tylko to pozwoli jej na życie według własnych zasad i przekonań. Jednak w chwili gdy drogi jej i przyjaciół, chłopaka Val splotą się, nad podręcznikami nie będzie spędzała aż tak dużo czasu, choć wciąż będzie trzymała się planu ucieczki. Gdy uczucia zaczną grać dużą rolę w tym wszystkim, zachowa zimną krew, nie pozwalając przejąć im kontroli nad mózgiem, co z początku będzie łatwe, lecz gdy przestanie się ich wypierać i przyzna przed samą sobą, stanie się to wręcz niemożliwe. Jeśli chodzi o Chasa nie muszę chyba mówić, że skradł moje serce, co jest wręcz oczywiste. Jego przeszłość nie była usłana różami dodatkowo teraźniejszość, wcale nie jest lepsza. Od dawna w jego rodzinie alkoholi i narkotyki miały ważną rolę, pomimo tego on nie chciał podzielić losów rodzicielki, co tylko pokazuje jego chęć walki o swoją lepszą przyszłość, co do której nie stracił całkowitej nadziei. Ma w sobie wiele emocji, które ukrywa przed innymi a jedynie na fotografiach i w momentach gdy wchodzi na scenę śpiewać widać ich przebłyski, jakby ściągał zbroję gotowy na zadanie przez innych ciosów. Pokazuje, że ciężko jest mu przyznać się do uczuć nie dlatego, że boi się ich, lecz nie chce być oceniany, dodatkowo zdaje sobie sprawę, że przeszłość kroczy obok niego, stanowiąc blokadę dla innych. Gdy jego relacja z Jose rozwija się, blokada okazuje się łatwa do przeskoczenia zwłaszcza gdy ktoś patrzy na ciebie ze względu na charakter i to, kim Ty jesteś, a nie stojąca za tobą rodzina, która dopuściła się wielu głupot. Oprócz tego Chase uwielbiam rzucać komentarzami, żartami a w tym wszystkim jest prawdziwy, nie boi się powiedzieć co myśli nawet jeśli prawda zaboli, lecz w dalszym ciągu uczucia innych, stawia nad swoimi.


Nie zapominajmy o bohaterach drugoplanowych, którzy stanowią idealne dopełnienie historii. Archer nie należy do typu romantyków, zdecydowanie lepiej odnajduje się w przygodnym spotykaniu się z dziewczynami. Należy również do typu osób, które z chęcią pożartują z głupoty, a potem zaproszą na imprezę. Pomimo tego, jakie na początku sprawia wrażenie typowe bad boy'a z czasem pokazuje nam swoją drugą stronę względem Jose gdy staje się jej oparciem w chwili załamania. Wie, że ona może mu zaufać i stara się nie zrobić nic, aby sytuacja się zmieniła. W pewnych sytuacjach staje się również jej dzielnym rycerzem, który przywali każdemu, kto skrzywdzi jego małą kruszynkę nawet jeśli będzie to jego najlepszy przyjaciel. Ethan i Val to para, która stanowi raczej dopełnienie, nie pojawiają się zbyt często, lecz są w kluczowych momentach. Wbrew temu udaje nam się dostrzec ich jako prawdziwych, nieudających nikogo jak i niebędących typowymi nastolatkami z książek czy seriali.


Oprócz dobrze napisanych bohaterów mamy równie takową całą historię, która od początku skradła moje serce. Z zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów a w momencie gdy zbliżałam się do końca, nie wierzyłam własnym oczom, że to dzieje się tak szybko. Od początku przez historię płynęłam, czytałam rozdział za rozdziałem nie wiedząc nawet kiedy. Gdy zakończenie było jasne, wiedziałam, że nie będzie to jedno z tych przyjemnych. I o ile całość była bardzo emocjonująca, tak zakończenie przebiło całkowicie zwłaszcza ostatnie pięćdziesiąt stron, podczas których nie szczędziłam łez, a po zakończeniu potrzebowała parę chwil, by użyć sobie całość w głowie, co wcale nie było takie proste.


Podsumowując, uważam "Flaw(less) Opowiedz mi naszą historię" za książkę, którą warto zachwalać a ilość zachwytów nad nią, jest w pełni zrozumiała, gdyż całość jest wyśmienicie napisana. Autorka pisze swobodnym stylem, nie próbując nadać książce sztucznej powagi w stylu. Sama historia jest bardzo ciekawa, lecz warto przygotować się na nieszczęśliwe zakończenie, które w moim przypadku wywołało wiele wylanych łez. O bohaterach można mówić wiele i na pewno to, co napisałam o nich, nie jest wszystkim, nie oddaje w pełni ich postaci a jedynie w jakieś części, gdyż pisanie o tak barwnych postaciach, nie jest proste w momencie gdy chce się uniknąć, ujęcia im czegokolwiek. Sama oprawa graficzna przyciąga wzrok a latarnia widoczna na przodzie okładki, ma ogromne znaczenie dla bohaterów. Stanowi ich przystań jak i miejsce wielu wspomnień, dla nich było to, takim miejsce dla mnie będzie to ta książka.

Zakochanie się sprowadziłoby na nich jedynie cierpienia, a tego chciała za wszelką cenę uniknąć. Rozsądek jasno podpowiadał jej, że tak powinna postąpić. Jednak serce ma to do siebie, że nie słucha żadnych rad. Nawet jeśli te mogłoby je uratować przed roztrzaskaniem się na kawałki.


Recenzja powstała przy współpracy z Sofario


sobota, 28 maja 2022

„Władczyni dusz" Adalyn Grace

11:30:00 0 Comments

 Jakiś czas temu popularne były powieści fantastyczne, których akcja rozgrywała się na obszarach wodnych, syreny, piraci, magia i wartka fabuła. Jeśli ktoś tęskni za tymi klimatami, to może warto się rozejrzeć za czymś takim, a nie trzeba szukać daleko, bo waszym oczom ukazuje się "Władczyni dusz"


Nr. recenzji:
626

Tytuł: „Władczyni dusz"

Autor: Adalyn Grace

Tłumacz: Katarzyna Agnieszka Dyrek

Liczba stron: 424

Data polskiego wydania: 8 czerwca 2022

Wydawnictwo: Filia

W moim odczuciu: 6,5/10

Autor recenzji: Daria Pogodzińska


Życie księżniczki Amory polegało na ćwiczeniach, by zostać Władczynią Dusz. Jej magia jest potężna, a żeby zapewnić sobie tytuł następczyni tronu, musi pokazać społeczeństwu, że jest ona godna zaufania i potrafii kontrolować i posługiwać się swoją magią dusz. Podczas ostatecznej próby dochodzi do porażki. Amara zostaje obrzucona słowami, które sugerują, że nie ma tutaj dla niej miejsca. Zmuszona jest do ucieczki. Zawiera układ z piratem, żeby mogła rządzić, musi udowodnić, że jest do tego zdolna. Żeglowanie pośród wysp jest niebezpieczne, na bohaterów będzie czekać wiele przygód.

Zainteresowałam się tą powieścią, ponieważ fantastyka młodzieżowa zawsze była tym, co do mnie trafiało i chociaż przeczytałam już jej sporo, to nadal zazwyczaj dobrze się bawię przy czytaniu, a nawet mogę znaleźć coś oryginalnego, z czym się jeszcze nie zapoznałam. Nawet jeśli motywy są mi już znane to i tak jest to dla mnie przyjemność, jak wykonanie jest bardzo dobre. 'Władczyni dusz" zachęciła mnie do siebie swoim opisem. Królestwo, magia, sprawy polityczne, to wszystko sprawiło, że poczułam się zachęcona.

Ważnym aspektem książki, oprócz samej treści, jest wydanie. Uwielbiam twory wydawnictwa Filia pod względem wygody czytania, Skrzydełka sprawiają, że książka się nie niszczy, czcionka duża, ale nie za bardzo, tak samo marginesy, ładne dla oka okładki, to wszystko sprawia, że nawet jak z treścią coś nie zagramy, to pod względem estetycznym i technicznego wykonania jest zawsze dobrze. Powieść można określić jako mocno akcyjną. Śledzimy bieg wydarzeń, od chwili, gdy Amara przygotowuje się do ukazania swojej mocy i pokazania, że warta jest zaufania i korony, jednak tak się nie dzieje. To wydarzenie zaczyna lawinę następnych przeżyć i zdarzeń. Staje się jasno określony cel, do którego dążą bohaterowie, a zarazem czytelnik. Postacie po drodze napotykają wiele mniejszych i większych przeszkód, co jest ciekawe, ponieważ ich cel nie przychodzi tak łatwo. Zawsze w życiu są trudności i lubię, jak w książce też to jest zachowane. Amora jest silną młodą kobietą, chce poznać prawdę, ciężko jej uwierzyć w to, że coś, co było jej wpajane od małego, może okazać się nieprawdą. Walczy w słusznej sprawie, waleczność to jej drugie imię, wraz ze swoimi kompanami jest w stanie osiągnąć wiele, razem tworzą zgrany zespół.

Skoro motywy dla mnie, główna bohaterka przyjemna i taka z krwi i kości, to co poszło nie tak? Ciężko mi stwierdzić. Nieraz jest tak, że coś nam nie pasuje w danej książce, ale żeby tak to wypunktować to już trudniej. Mam wrażenie, że do końca nie zrozumiałam zasad działania magii, albo było to niedokładnie wytłumaczone. Magia jest obszerna, samo to, czym zajmuje się Amora, intryguje, ale trudno mi było sobie to wyobrazić. Tak samo, jak nie czułam tego świata, byłam gdzieś obok, a nie centralnie w tym świecie i z tymi bohaterami. To już bardzo subiektywne odczucia, które nie dały mi w pełni skorzystać z uroków literatury.

"Władczyni dusz" będzie dobra dla osób, które nie lubią długich ciągnących się serii, tylko zwięźle i na temat. Powieść szybko się czyta, ale trzeba się też przy niej trochę skupić, z racji gatunku. Jeśli macie przesyt wątków romantycznych to warto zaznaczyć, że tutaj jest ona bardzo subtelny, pojawia się romans, ale w niedużej i bardzo komfortowej formie. Autorka posługuje się przyjemnym językiem, całość spójna, nie zaważyłam błędów logicznych, czy też literówek. Czy jest to porywająca powieść? Nie, ale jest to przyjemna lektura na ciepłe letnie popołudnie.

środa, 25 maja 2022

„Zagrabione życie i inne opowiadania niesamowite" Autor: Susan Hill

08:00:00 0 Comments

Jesteście fanami opowiadań, a te klimatyczne z nutką grozy przemawiają do was jeszcze bardziej? Tajemnicze historie skrywane pod piękną oprawą mogą wam przypaść do gustu. Sami oceńcie, które z opowiadań zasługuje na pochwałę, a które raczej przemilczeć.


Nr. recenzji:
625

Tytuł: „Zagrabione życie i inne opowiadania niesamowite"

Autor: Susan Hill

Tłumacz: Jerzy Łoziński

Liczba stron: 464

Data polskiego wydania: 4 maja 2022

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

W moim odczuciu: 7/10

Autor recenzji: Daria Pogodzińska


Książka jest zbiorem opowiadań, mamy tutaj siedem niezwykłych opowieści, zamkniętych w jednym tworze z niesamowitą oprawą. Pierwsze, a zarazem tytułowe opowiadanie, prezentuje mężczyzn zafascynowanych powrotem ludzi do żywych. Mrocznie czyż nie? Następnie poznajemy lalkę, która to nie jest tą przyjazną dziecięcą zabawką. Tajemniczy mężczyzna z obrazu, co w tym takiego niesamowitego? Kim jest Alice Baker i jaką tajemnice skrywa? To tylko część z historii, które są zamieszone w tej książce.

Zaletą opowiadań jest ich zróżnicowanie. Każda historia jest inna, ale łączy je pewien aspekt. Każde opowiadanie ma w sobie nutkę grozy i mrok. Nie są to może wielce przerażające historie, ale te, które wzbudzają niepewność i ciarki. To, że twory są inne, może spowodować, że książka przypadnie większej ilości osób do gustu, jednym spodoba się pierwsze opowiadanie, a inni bardziej zapamiętają osobę Alice Baker. Ważna jest również ilość historii w jednej książce, gdy jest ich za dużo, można nie zapamiętać części, w tym wypadku ilość siedmiu opowiadań uważam za wystarczającą.

Autorka współczesna, ale potrafi świetnie wykreować historie stylizowane na dawne czasy. W tym wszystkim mrok i niepewność, melancholia i barwne opisy, ale niezbyt przesadzone, wszystko łatwoprzyswajalne dla czytelnika. Opowiadania nie są za krótkie, na wszystko jest czas i odpowiedni moment, może zapoznać się z fabułą i bohaterami, a nie jest to kończone, gdy czytelnik nie zdąży się nawet zaznajomić z akcją. Jesli miałabym określić, które opowiadanie podobało mi się najbardziej to zdecydowanie to pierwsze i nie było też takiego, które szczególnie było złe.

"Zagrabione życie i inne opowieści niesamowite" to zbiór ciekawych opowiadań grozy, myślę, że lektura idealnie sprawdzi się w okresie jesieni, halloween. Czytane jedno dziennie opowiadanie, w pochmurne i mroczne popołudnie jeszcze bardziej podkreśli urok książki. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przeczytać ten twór podczas lata, uważam, że to również może być dobra rozrywka. Osobiście nie jestem fanką zbioru opowiadań, ale od czasu do czasu po nie sięgam i muszę przyznać, że ta przygoda była jedną z bardziej udanych. Dodatkowo piękna oprawa sprawia, że książka zdobi moją półkę.

wtorek, 24 maja 2022

"Pilot podniebne doznania" - Emilia Szelest

00:00:00 0 Comments

Najtrudniejszy jest pierwszy krok w nieznane. Przynajmniej tak mówią. Obróciłam się, by ostatni raz spojrzeć na mury uczelni. Z dyplomem w ręku zamykam ten etap swojego życia, dni już nie będą takie same. I dobrze... Czas pobiec za marzeniami, a raczej wzbić się w przestworza.





Tytuł: Pilot podniebne doznania

Autor: Emilia Szelest

Liczba stron: 288

Data wydania: 18.05.2022

Wydawnictwo: Niegrzeczne książki

Moja ocena: 5/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka





Redukcja etatów przyczyniła się do utracenia posady przez Idę Halko. Sprawy rodzinne sprawiają, że bezwzględnie musi znaleźć inną pracę w zawodzie lub chwycić się czegoś przy ziemi. Na jej szczęście jedna z najpopularniejszych linii lotniczych szuka pilota. Wszystko wydaje się idealnie układać do czasu gdy dowiaduje się z kim, będzie musiała dzielić kokpit. Artur od ukończenia studiów pracuje w jednej linii lotniczej. Ma świetną posadę, pewność siebie, urok oraz przygodne dziewczyny, czekające na jego przylot. Po latach rozłąki spotykają się, by wspólnie przelecieć kilometry, dbając o bezpieczeństwo pasażerów. Czy uraza Idy zniknie gdy Artur wyjawi prawdę? Co przyniosą wspólne loty?



Zraniłeś mnie tak bardzo, że moje serce rozpadło się w drobny mak. I gdybyś wrócił po tygodniu i powiedział to, co teraz, przyjęłabym cię z otwartymi ramionami, tak bardzo cię kochałam. Ja w przeciwieństwie do ciebie nie musiałam dorastać. Byłam świadoma swoich uczuć do ciebie. Zawsze wiedziałam, czego chcę, a chciałam ciebie, Artur. Tyle że ty jesteś Piotrusiem Panem, nie masz zamiaru dorastać. Chciałeś lata, mieć przygody, bawić się własnym cieniem...


Po zapoznaniu się z poprzednimi tomami seriami ciekawa byłam, jak wypadnie historia pilota w odniesieniu do poprzednich części serii "Faceci do wynajęcia", która po zapoznaniu się z opisem wydała mi się najciekawsza. Czy wydarzenia mające miejsce w podniebnych podróżach, skradły moje serce i jak wypada szósty tom?


Pozycja ta od samego początku wywoływała dziwne wrażenie, które przy zaczęciu czytania ciężko było mi nazwać i jasno określić czego dotyczyło. Z czasem zaczęło się to nasilać a element irytacji, stał się wyraźnie widoczny. Chodzi tutaj o prędkość akcji, która w wypadku tej pozycji jest za szybka zwłaszcza w przypadku ostatnich 80 stron, które pod tym względem są wręcz okropne. Autorka robi cios za ciosem, dowiadujemy się jednej rzeczy i nagle dostajemy drugą, która równie mocno wpływa na życie bohaterów. Rozumiem, że umieszczenie tych wątków w książce było zamysłem, lecz przynajmniej jeden z ich można było sobie darować szczególnie gdy wątek ten nie zostaje w dalszej części szczególnie rozwinięty a jedyne wspomnienie o nim, dostajemy w epilogu. Z  ogromnych minusów, jakie dostrzegłam, był to jedyny aż tak przeszkadzający mi, pomimo tego jest on wiele znaczącym, w momencie gdy książka jest krótka a przesyt wątków, wpływa  odwrotnie na czytelnika, niżeli powinno. Choć przyznam szczerze, sama momentami lubię szybką akcję i wielowątkowość w wypadku tej pozycji, bardzo mi to przeszkadzało.


Jeśli chodzi o bohaterów, ciężko jest jednoznacznie stwierdzić czy są dobrze, czy źle wykreowani. Z jednej strony mamy okazję ich poznać natomiast z drugiej cały czas są niewiadomą. Żaden z głównych bohaterów nie zapadł mi w pamięć jak i również szczególnie nie przywiązałam się do ich. Jeśli chodzi o polubienie ich, są mi całkowicie obojętni i takie uczucie towarzyszyło mi przez całość historii. Dodatkowo Stella jak i Artur stanowią swoje odbicia lustrzane, są do siebie podobni i śmiało, można opisywać ich bez rozdzielania się na dwie osoby, jedynym różniącymi ich szczegółem jest Artur i jego przygodne dziewczyny. Tak więc Stella i Artur są mili, spokojni i sprawiający wrażenie introwertycznych dusz. W swoim gronie przyjaciół mają po jednej osobie, które z czasem również staną się jednością i zamiast trzech innych bohaterów, zostanie dwójka, gdyż Lolka z Konradem staną się również jednością charakteru. Przez co nie mamy wyróżniających się cech bohaterów pojawiających się najczęściej, co stanowi dla mnie ogromne rozczarowanie.


Podsumowując, uważam  ją za nijaką historię z równie nijakimi bohaterami, szybką akcją i momentami przesytem wątków, które nie mają dalszych odniesień w późniejszych losach bohaterów. Nie skreślam tej książki całkowicie, gdyż uważam, że pomysł i wstęp jest dobrym początkiem, który okazał się niewykorzystanym potencjałem, ale również, nie określam tej książki mianem dobrej. Określenie, że jest według mnie średnia, idealnie do niej pasuję zarazem, nie umniejszając na jej wartości. Czy ją polecam? Jak zawsze w przypadku takich pozycji, sądzę, że najlepiej przekonać się na własnej skórze i wyrobić swoją opinię biorąc pod uwagę spostrzeżenia innych.


"Pilot Podniebne Doznania" z popularnej księgarni internetowej TaniaKsiążka.pl Sprawdźcie też inne bestsellery w księgarni.







poniedziałek, 23 maja 2022

"Zaproszenie" - Vi Keeland

00:00:00 0 Comments

Ale, do licha, nadal pracuję nad odnalezieniem swojego szczęścia i jedną z rzeczy, które podtrzymują mnie na duchu, jest wiara w to, że wszystkim nam jest przeznaczone doświadczyć szczęścia w miłości.



Tytuł: Zaproszenie


Autor: Vi Keeland


Liczba stron: 416


Data wydania: 11.05.2022


Wydawnictwo: Niegrzeczne książki


Moja ocena: 10/10


Autor recenzji: Wiktoria Sroka





Stella Bardot szalona i nieprzewidywalna nieznajoma, która dodatkowo ma wyjątkowy węch i skłonność do wręczania czekoladowych batoników obcym ludziom na poprawę humoru. Podając się za swoją byłą współlokatorkę Evelyn wprasza się na cudze wesele w gmachu Nowojorskiej Biblioteki Publicznej, w całej intrydze towarzyszy jej wspaniały przyjaciel Fisher. Zabawa staje się jeszcze przyjemniejsza gdy przystojny drużba pana młodego postanawia zagadać do nowo przybyłej. Niestety Hudson Rothschild szybko orientuje się, że Stella nie jest tym, za kogo się podaje, a wygłoszona przez nią mowa tylko upewnia go w tym przekonaniu. Niestety w trakcie ucieczki gubi rzecz, dzięki, której spotkają się jeszcze raz. Czy będą w stanie utrzymać relację, nie zmieniając jej kierunku? Jak Hudson zareaguję na prawdę, którą ukrywała przed nim, była żona?
Łzy znów napłynęły mi do oczu. Pustkę, którą czułam w sercu przez ostatni tydzień, zaczęła przeganiać nadzieja. Myślałam o tym, jak bardzo oboje zostaliśmy zranieni, choć oczywiście Hudson ucierpiał znacznie bardziej niż ja. Wszystko zaczęło się od tego cholernego pamiętnika, ale taka była prawda. To musiało być coś więcej niż serial przypadkowych zdarzeń. Przez cały czas siła wyższa działała na naszą korzyść.


Książka, której premiery wyczekiwałam niecierpliwie, zaciekawiona opisem i dobrymi opiniami innych książek Vi Keeland postanowiłam dać jej szansę i zobaczyć co z tego wyjdzie. Czy jest to dobry początek przygód z autorką? Zachwyt czy rozczarowanie?


Zaczynając, czytanie cieszyłam się jak dziecko, już od pierwszych stron towarzyszył mi ciągły uśmiech na ustach, który nie potrafił zejść. Radość, jaką wywoływała myśl o tej książce, była ogromna i aż sama jej się nie spodziewałam. Przez cały czas liczyłam tylko, kiedy będę mogła do niej siąść ponownie i kontynuować poznawanie historii, która ogromnie zaciekawiła mnie samym opisem. Dodatkowo od samego początku towarzyszyło mi przeczucie, że przepadnę w historii nawet jeśli złamie mi ona serce.


Bohaterowie to mocne fundamenty, które stanowią dobrą podstawę przy powstawaniu książki a ci napisani przez Vi Keeland są bardzo dobrze wykreowani. Mamy przedstawione dwie przeciwne osobowości, których serca potrzebować będą siebie wzajemnie. Stella jak i Hudson nie są zaprezentowani jako typowi książkowi bohaterowie, sprawiają wrażenie prawdziwych osób, a nie wymyślonych. Główny bohater nie jest ukazany jako mężczyzna, który po rozwodzie korzysta z życia i na każdym kroku spotyka się z inną kobietą. Widocznie pokazuje, że liczy się dla niego relacja z Charlie, która jest przesłodkim dzieckiem i to ją stawia na pierwszym miejscu. O miłości myśli jako o czymś poważnym i stałym. Dodatkowo bardzo widoczne jest pokazanie, jak podchodzi do swojej młodszej siostry. Nie popiera niektórych jej wyborów, pomimo tego dalej jest dla niej ogromnym wsparciem i gdy zależy jej na czymś ogromnie, on również jest w stanie zaryzykować. I jego i Stellę łączy fakty trudnej przeszłości, o której tylko ona zdaje sobie sprawę, a dla Hudsona będzie to dopiero co odkryta tajemnica. A skoro jesteśmy przy Stelli, pora wspomnieć o niej parę słów. Na pewno jest bohaterką, którą nie sposób nie polubić. Odważna, miła i zaangażowana w spełnianie swoich marzeń. Nie pcha się do łóżka byle komu, a do miłości podchodzi równie poważnie co jej wybranek. Choć z początku boi się przyznać otwarcie do swoich uczuć z czasem przełamuje się i otwiera swoje serce na jego i małą istotkę, która kroczy obok niego, śpiewając Dolly.


Nie można zapomnieć również o wspaniale napisanych bohaterach drugoplanowych takich jak przyjaciel głównej bohaterki i siostra Hudsona. Fisher jest bardzo opiekuńczy i podchodzi do przyjaciółki jak do młodszej siostry, co widoczne jest w wielu momentach sprawiających, że historia nabiera jeszcze większej słodyczy. Pomimo tego, że nie pojawia się często, jest miłym dopełnieniem charakteru Stelli i potrafi przemówić jej do rozsądku a w chwilach gdy wyląduje w ogniu, bez zawahania wskoczy do niego za nią. Olivię poznajemy w dziwnej i krępującej sytuacji dla niej jak i i głównej bohaterki, lecz nie staje to im na przeszkodzie by z małego faux-pas, stworzyć piękną przyjaźń nie tylko na tle firmy, ale także w relacjach prywatnych. Okażą się dla siebie wielkim wsparciem w stresujących chwilach oraz podbudowaniem w chwilach zwątpienia.


Oprócz wspaniałych bohaterów mamy zawarte dwa bardzo ciekawe wątki, które odgrywają w całej historii bardzo ważną rolę. Pierwszy z nich dotyczy pracy wykonywanej przez Stelle, zajmuje się tworzeniem perfum. To dzięki jej wspaniałemu węchowi i bezbłędnym rozróżnianiu zapachów wydarzenia zawarte w książce miały możliwość zaistnienia. Piękne zapachy perfum towarzyszą przez całość powieści, a dodatkowo pomysł głównej bohaterki jest urzekający i mający sens oraz szansę realizacji poza nią. Drugim wątkiem, który urzekł mnie, była pasja Stelli, czyli czytanie i kolekcjonowanie cudzych pamiętników. Z początku nic nie znaczące, lecz po poznaniu pewnych faktów i połączeniu ich ze sobą, namieszają wiele w życiu bohaterów.

Kiedy opo­wia­dasz o tym, jak się po­zna­li­śmy, mó­wisz, że wdar­łaś się pod­stę­pem na ślub mojej sio­stry. Ale praw­da jest taka, że wdar­łaś się do mo­je­go serca.

Podsumowując, uważam "Zaproszenie" za bardzo dobry romans, toczący się swoim wolniejszym rytmem, lecz z uzasadnieniem czynów bohaterów i nutką uroku. Cała historia jest poprowadzona bardzo spokojnie pod względem wydarzeń, choć zakończenie jest bardzo emocjonujące, dodaje to klimatu i usatysfakcjonuje czytelnika. Do samego stylu pisania autorki nie mam żadnych zarzutów, jest lekki i przyjemny. Dodatkowo płynność, jaką posługuje się, sprawia, że przez całą historię płyniemy. O bohaterach jak już mówiłam, są świetnie wykreowani i zapadający w pamięć jak cała historia, do której z pewnością powrócę i na wiele pozycji popatrzę przez porównywanie do odnalezionego ideału z tego gatunku. Dla mnie będzie to historia wyjątkowa i z czystym sercem polecam zapoznać się z nią wszystkim, którzy lubią romanse zwłaszcza te gdzie relacja, buduje się na poznawaniu siebie wzajemnie i odkrywaniu.


"Zaproszenie" z popularnej księgarni internetowej TaniaKsiążka.pl Sprawdźcie też inne bestsellery w księgarni.

niedziela, 22 maja 2022

„Droga w blasku księżyca" - Alicja Bartosz

15:00:00 0 Comments

 Czasami w życiu przychodzi taki moment w którym trzeba się odbić od ściany aby pójść naprzód. Bez tego nie potrafimy dostrzec wielu pięknych rzeczy wokół nas. Kariera, przyjaźń czy pieniądze nie zawsze zapełnią pustkę, którą nieustanie odczuwamy. Koniec końców zawsze jesteśmy skazani wyłącznie na siebie o czym przekonała się główna bohaterka powieści Alicji Bartosz pt. „Droga w blasku księżyca". Czy zatem uda jej się odnaleźć wewnętrzny spokój i dawno utraconą miłość do samej siebie?



Nr. recenzji: 624
 Tytuł: „Droga w blasku księżyca"
Autor: Alicja Bartosz
Liczba stron: 320
Data polskiego wydania: 15 kwietnia 2022
Wydawnictwo: Novae Res
W moim odczuciu: 9/10

 
Główną bohaterką powieści jest Nina, pewna siebie i bardzo ambitna kobieta po trzydziestce, która nie boi się niczego. Pracuje w dobrze prosperującej firmie kosmetycznej w której pełni rolę dyrektora marketingu. Kobieta zawsze może liczyć na Megi - dawną przyjaciółkę ze szkolnych lat i obecną koleżankę z pracy. Dziewczyny nadal bardzo dobrze się dogadują chociaż mają nieco odmienne zdanie odnośnie miłości i facetów. Megi - otwarta i przebojowa nie boi się wykonać pierwszego kroku, z kolei Nina uważa, że to mężczyzna powinien o nią zawalczyć. Jej poglądy dotyczące związków przeszkadzają jej w nawiązaniu bliskich relacji z płcią przeciwną. Nie stanowi to dla niej poważnego problemu, ponieważ kobieta jest skupiona głównie na swojej pracy i karierze w korporacji. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszystko się jednak zmienia gdy w firmie pojawia się on - przystojny, ambitny i zniewalający mężczyzna, który wkrótce przewróci jej życie do góry nogami. I to dosłownie!
 
Max jest typem człowieka, który dąży po trupach do celu o czym Nina ma się już wkrótce przekonać. Początek ich znajomości nie wróży oczywiście niczego złego. Nina - totalne zauroczona nowym kolegą z pracy nie dostrzega jego wad i zawierza mu bardzo ważny projekt, od którego może zależeć jej awans. Szczęśliwa robi wszystko, by spędzić z nim jak najwięcej czasu. Sądzi, że to właśnie na niego czekała przez całe swoje życie. W chwili kiedy zaczyna już planować wspólną przyszłość okazuje się jednak, że Max nie do końca jest tym, za kogo go uważała. Złamane serce nie jest jednak najgorszym przeżyciem. To, co zdarzy się później na zawsze odmieni życie Niny i sprawi, że zacznie zupełnie inaczej postrzegać świat. Tylko czy będzie potrafiła przebaczyć wszystkie urazy? I czy da sobie drugą szansę?
 
Powieść jest bardzo dobrze napisana. Nie jest to kolejne romansidło w którym poznajemy zranioną i zdradzoną kobietę a raczej jest to książka, która chwyta czytelnika za serce i sprawia, że chcemy dogłębnie przeanalizować nasze życie. Nina jest tak bardzo skupiona na karierze, że nie dostrzega niczego wokół. Gdy na horyzoncie pojawia się rycerz w lśniącej zbroi bez chwili zawahania oddaje mu swoje serce. Zbyt ufna i nieco naiwna nie dostrzega, że ludziom nie zawsze wolno ufać. Ostatecznie musi zmierzyć się z mroczną częścią samej siebie, która przez lata karmiona coraz to bardziej wymyślnymi i wymagającymi zadaniami nie potrafi już odczuwać satysfakcji z tego, co udało jej się już osiągnąć. Zbyt wygórowane ambicje narzucone sobie w dzieciństwie sprawiają, że Nina ma ochotę się poddać. W chwili zwątpienia wraca jednak do wspomnień o ukochanej babci, które podtrzymują ją na duchu.
 
Autorka bardzo realistycznie oddała postać Niny, która musi zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu. Jej życie - chociaż nie jest usłane różami - daje czytelnikowi do myślenia. W końcu nie zawsze wszystko układa się po naszej myśli. Na swojej drodze spotykamy wielu różnych ludzi. Jedni pojawiają się na niej po to aby sprawić nam radość, inni zaś aby przysporzyć nam kłopotu. Z każdej takiej sytuacji i każdego spotkania należy jednak wyciągnąć lekcję na przyszłość. Autorka powieści pokazuje nam tym samym, jak ważna w życiu okazuje się nadzieja oraz wsparcie naszych najbliższych. Porusza ona także wątek trudnych relacji z bliskimi i próby ich naprawienia. 
 
Książka to świetna lektura nawet na jeden wieczór. Bardzo przyjemnie i dość szybko się ją czyta. Będzie to także świetna lektura dla osób, które nie przepadają za typowymi romansidłami a lubiącymi drugie dno powieści. Historia Niny pokazuje nam, że należy żyć w zgodzie z samym sobą i otaczającym nas światem, oraz że każda rzucona nam pod nogi kłoda jest do przeskoczenia, potrzebujemy tylko odrobiny motywacji i wsparcia. Książka to bardzo udany debiut literacki Pani Alicji, z niecierpliwością czekam więc na kolejne powieści!