 |
Jesteś jak skarb. [..] Zagubiona i odnaleziona, jesteś jak skarb. - Kciukiem przejechał po moim mokrym policzku. - I tak masz się czuć dziewczynko. Wyjątkowo.
Czasami staramy się odciąć, zablokować to, co nas rani. Możemy się okłamywać, powtarzać sobie, że tego tam wcale nie ma, choć przez cały czas wiemy, że to nieprawda. To trochę tak, jakby połknąć kawałeczek metalu. Niby uwiera, ale w pewien sposób już się do tego przyzwyczailiśmy. to coś, co jest w nas samych. Co połykamy przez całe lata.
Autor: Cory Anderson
Data wydania: 18.01.2023
Wydawnictwo: You&YA
Liczba stron: 352
Moja ocena: 10/10
Autor recenzji: Wiktoria Sroka
Czasem spokój panujący to tylko pozór dla ciekawskich oczu i gdy oni widzą normalną rodzinę za drzwiami domu w Idaho, toczy się prawdziwa walka o przetrwanie i bezpieczeństwo najbliższych. Spokojnie rozpoczynający się dzień, zakończył się dla Jacka odkryciem tajemnicy i przejęciem wszystkich możliwych obowiązków zwłaszcza tego, by zapewnić młodszemu bratu bezpieczeństwo, na jakie zasługuje, choć to okaże się trudniejsze gdy zacznie polować na nich psychopata, a wraz za nim ruszy policja. Czy uda się przeżyć rodzeństwu? Jak daleko posuną się, by chronić osoby, które kochają i najważniejsze z kim powiązana jest Ava?
Powiedzmy to sobie wprost. Nie ufam nikomu. I nic nie umieszczam w swoim sercu.
Zapowiedzi tegorocznych premier, pokazały, iż w tym roku czeka nas wiele nowych historii, które będą na wysokim poziomie. Mimo tej wiedzy historia Jacka i Ava okazała się ogromnym zaskoczeniem, losy bohaterów po raz pierwszy od dłuższego czasu wprawiły mnie w osłupienie, a zebranie myśli w sensowną całość było chwilami zbyt trudne. Ciężko jest mi określić swoje odczucia po skończeniu, ale również w trakcie czytania, gdy odkładałam ją, by przemyśleć wydarzenia, czasem trwało to dzień, a czasem dwa mimo tego nie udało mi się całkowicie złożyć tych myśli, ciągle przeżywam tę historię, przez co ona ciągle mi towarzyszy.
Po raz pierwszy od dłuższego czasu również aż tak bardzo przywiązałam się do głównych bohaterów Jacka, Ava i Mattiego. Coś, co na pewno warto o nich powiedzieć to to, że są bardzo silnymi postaciami nie tylko pod względem charakterów. Matty mimo swojego wieku dużo rozumie i dostrzega wiele kwestii, o których nie umówi. Jeśli chodzi o Jacka z początku budził we mnie niepokój z czasem jednak odczucia te zmieniły się jak również decyzje podejmowane przez niego, które na samym początku sprawiały wrażenie lekkomyślnych i nieprzemyślanych z czasem nabierały one sensu. Jeśli chodzi o Ava od samego początku skrywa przed nami tajemnice, czy to o swojej relacji z Jacka i jego bratem, czy o swoim życiu. Jednak nie tylko dla nas jest taką tajemnicą, gdyż sami bohaterowi z początku nie wiedzą, czemu decyduje im się pomóc w tak trudnej, a zarazem niebezpiecznej sytuacji.
Gdzie jest koniec, a gdzie początek? I gdzie to coś, co powoduje koniec, który wiedzie ku początkowi? Skąd wiadomo, gdzie się było, i jak można to odróżnić od miejsca, w którym się jest? Czy wszystko doprowadziło do tego właśnie momentu? Do tego pojedynczego ziarenka piasku w klepsydrze?
Podsumowując uważam ‘What beauty there is” autorstwa Cory Anderson za wspaniały debiut literacki, który swoją premierą w styczniu tego roku postawił wysoko poprzeczkę na inne nadchodzące nowości. Mimo swojej ciężkość jest on napisany lekko, a momentami mam wrażenie, że wręcz poetycko. Przez całość przebrnęłam dość szybko, nie licząc chwil gdy rozmyślałam o fabule. Określenie, iż jest to brutalna i przerażająco szczera historia ma sobie wiele racji i na pewno w jakimś stopniu trafnie określa to całość. Mimo wszystko nie jest to książka, która przypadnie każdemu nie tylko przez fabułę, ale też przez tematykę, która może wydać się drastyczna.
Jesteś moją duszą, słońcem mojego nocnego serca.
Szybko jednak wróciły także te złe wspomnienia. Skomplikowane wspomnienia. Były jak tornado niszczące wszystko na swojej drodze. To ciągłe poczucie lęku…
Tytuł: Namiętne serce
Autor: Laurelin Paige
Data wydania: 07.12.2022
Wydawnictwo: Niegrzeczne książki
Liczba stron: 352
Moja ocena: 2/10
Autor recenzji: Wiktoria Sroka
Jak mogę komuś obiecywać wieczność, póki śmierć nas nie rozłączy, nie czując równocześnie, że to jest jak hazard?
Aby przejąć rodzinną firmę, Enzo Moretti musi ustatkować się przed trzydziestymi piątymi urodzinami, lecz mimo predyspozycji i łatwości, z jaką ten wciąga w swoje życie kobiety, pozostaje cały czas singlem. Gdy na jego drodze staje Bianca Derossi z propozycją układu: poślubi go, aby mógł odziedziczyć firmę, a on w zamian dostarczy materiał genetyczny do sztucznego zapłodnienia, dodatkowym warunkiem jest to, że żadne z nich w trakcie trwania fikcyjnego małżeństwa nie zakocha się. Jednak w miarę trwania układu niektóre zasady zostają naciągnięte, a inne przestaną mieć znaczenie… Jak potoczą się losy fikcyjnej młodej pary? Czy Enzo zrozumie wreszcie, czym jest miłość?
Zasady układu były jasne: żadnych uczuć, żadnego dotykania, żadnych komplikacji. Seria Bellamy Creek powraca z trzecim tomem. Jaki kolejny romans zostanie nawiązany w miasteczku? Czy sama historia okaże się równie dobra co poprzednie? Poprzednie dwa tomy postawiły poprzeczkę wysoko, także do historii Enzo i Blanca DeRossi podchodziłam z delikatną obawą czy wypadnie równie dobrze. Dużym zaskoczeniem okazało się to, że historia nie powiela wątków poprzednich tomów, nie pokazuje miłości jako coś pięknego dla bohaterów i wyczekiwanego, a wręcz jako utrapienie. Samoświadomość bohaterów również jest na wysokim poziomie, gdyż padają kwestię o tym, iż nie są gotowi zaangażować się i oddać swoje uczucia tej jednej osobie. Układ, jaki wywiązuje się między nimi, traktują jako umowę biznesową, jedna i druga strona otrzyma korzyści, lecz aby tak się stało, oboje muszą, poświęcić coś równie znaczącego. W przypadku organizacji ślubu starają się nie zaangażować nazbyt, gdyż jest to fikcja, jednak oboje uświadamiają sobie, iż mimo nie prawdziwości uczuć może to być jedyna okazja, by wziąć udział w takiej uroczystości jako para młoda. Czymś, co ogromnie mnie urzekło, były napisane przez siebie nawzajem przysięgi, ich treść poznali dopiero w trakcie wygłaszania, przez co bawiłam się równie dobrze co bohaterowie i to w trakcie ich najwięcej razy się śmiałam, zwłaszcza jeśli chodzi o przemowę wygłoszoną przez Enzo. Jeśli chodzi o bohaterów, mogę powiedzieć, że naprawdę ich polubiłam i od samego początku kibicowałam, ich relacja należy do typowe hate to love jednak dodatkowe wątki sprawiają, że całość wyróżnia się. Sam Enzo ma w sobie to coś, z jednej strony jest mężczyzną z wybujałym ego, natomiast z drugiej angażuje się w relację i dba o dobro i samopoczucie drugiej osoby, jego podejście do niektórych kwestii jest inne, niż można by się po nim spodziewać, a słowa mają faktyczne odniesienie do czynów. Bianca to postać, która ma swoje zdanie i na etapie, w którym ją poznajemy widać, iż stanowi silną osobowość, poznając jednak historie z przeszłości widać znaczną różnicę pomiędzy tą nieśmiałą nastolatką, która bała się coś powiedzieć a dorosłą kobietą, która nie boi się obrazić klejnotów rodzinnych rodziny Moretti. Ich znajomość rozpoczęła się za dzieciaka, a sama akcja ma miejsce po latach, gdy mają ponad trzydzieści lat, widać w ich podejściu do siebie, że mimo nienawiści i częstej agresji słownej jedno dla drugiego byłoby w stanie wiele zrobić, co udowadnia tylko sama historia. Jeśli chodzi o motywy, byłam raczej negatywnie nastawiona, główny z nich, czyli ciąża kojarzy mi się jako przedłużenie historii i losów bohaterów na siłę, gdzie osoba autorska nie ma pomysłu na kolejny tom, dlatego postanawia w takowy sposób pociągnąć fabułę. I o ile zawsze nie podoba mi się to, tak tutaj nie czułam irytacji w związku z tym pomimo tego, iż wątek ten był jednym z głównym i to on wytyczał w pewnym momencie kierunek, w jakim życie Enzo i Blancy pójdzie dalej. Podsumowując, uważam, że “Call me crazy” autorstwa Melanie harlow to cudowną historia dwójki ludzi, których połączyła chęć przejęcia firmy i założenia rodziny. Sama książka napisana jest w sposób lekki i zabawny, nie zliczę na ilu stronach, płakałam ze śmiechu, choć zdecydowanie najbardziej bawiły mnie wygłaszane przysięgi bohaterów. A skoro o nich mowa, Enzo i Blanca od początku budzą ciepło, ich historia nie jest łatwa i porusza wiele aspektów, lecz w tym wszystkim dalej pozostaje książką, przy której czytelnik odpocznie i będzie się dobrze bawił. Jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z serią Bellamy Creek, to gorąco Wam ją polecam, gdyż szanse, że pokochacie ją, są naprawdę ogromne. "Call me crazy" z popularnej księgarni internetowej TaniaKsiazka.pl Sprawdźcie też inne bestsellery w księgarni...
Szminka - “Niemy komunikat kobiecości i manifest kobiecej niezależności, nad wyraz indywidualny, prywatny, intymny. Nośnik osobistych wspomnień i sugestywny obiekt pożądania, z którym - my kobiety - wchodzimy w prawdziwie zażyłą relację.” Zapraszam do poznania historii tego wyjątkowego kosmetyku!
 | |
Autor: Magdalena Pruszkiewicz
Wydawnictwo: Zwierciadło
Data premiery: 28 .09. 2022
Autor recenzji: Magdalena Kwapich
Liczba stron: 302
W moim odczuciu: 8/10
Monografia Magdaleny Pruszkiewicz, absolwentki dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim, pasjonatki historii mody, makijażu, przedstawia dzieje tego woskowego kosmetyku - od najwcześniejszych wersji, sięgających czasów prehistorycznych, po zaawansowany współcześnie technologiczny produkt do makijażu. Została ona podzielona na cztery części. Pierwsza z nich odnosi się do historii szminki, druga przedstawia liczne informacje i ciekawostki jej dotyczące. Trzecia zaś część skupia się na portretach uszminkowanych kobiet, a czwarta na obecności szminki w literaturze, filmie, muzyce, polityce, a nawet w architekturze, ekonomii, psychologii i języku. Rola pomadki do ust wykracza daleko poza jej walory estetyczne. W tym niewielkim woskowym sztyfcie kryje się niebywały sekret, kobieca tajemnica, a także pewnego rodzaju historia zmieniającego się świata, poglądów, przedstawiana epoka po epoce.
Zwyczaj malowania ust wywodzi się od prehistorii, pierwsze ślady używania tego woskowego malowidła pochodzą sprzed 100-125 tysięcy lat, to na terenach obecnego RPA natrafiono na duże ilości czerwonej ochry, proszku, który służył do ozdabiania twarzy i ciała. Pewnie dlatego wydaje nam się, że gest szminkowania mamy w genach. W końcu od pradziejów obecny jest zwyczaj poprawiania swojego wizerunku i pielęgnowania urody, a historia szminki obejmuje tysiące lat. Autorka prowadzi nas zatem w fascynującą podróż przez epoki, wieki, lata, pokazując, że szminka była równie ceniona w Europie zarówno w epoce baroku jak i na początku XXI wieku, a jej popularność sięga czasów starożytnego Rzymu. Przedstawia też, jak podejście do szminki, tego “niemego świadka rzeczywistości” wielokrotnie zmieniało się na przestrzeni dekad. Raz kobiety z pomalowanymi ustami wzbudzały zachwyt i pożądanie, innym razem bardzo je potępiano. Przecież tak niedawno temu, w XIX wieku, szminka była na cenzurowanym i obowiązywał zakaz malowania ust, a z kolei staranny makijaż, czerwone usta, w czasie II wojny były swoistą formą oporu wobec okupanta. Nie wyobrażałam sobie nawet, jak wyjątkowo burzliwe są losy tej barwiczki do ust i jak bardzo są wpisane w kontekst społeczno-kulturowy, obowiązujące koncepcje piękna i prądy artystyczne .
Choć szminka ma za sobą bardzo bogatą przeszłość, pełną wzlotów i upadków, to pamiętajmy, że w tę historię wpisane są losy wielu kobiet i mężczyzn malujących nią usta czy autorów tego najpopularniejszego na świecie kosmetyku. O ludziach, twórcach szminek, pomadek, błyszczyków, o najsłynniejszych uszminkowanych kobietach, artystkach, aktorkach, muzach sporo Pruszkiewicz w książce pisze. I właśnie ten rozdział monografii zatytułowany “O uszminkowanych” zainteresował mnie najbardziej. Tyle znakomitych nazwisk. Począwszy od starożytnych królowych: Nefretete i Kleopatry, angielską monarchinię Elżbietę I, Józefinę Bonaparte czy bardziej współczesne - Coco Chanel, która nie pokazywała się publicznie bez uszminkowanych ust; Polę Negri, Josephine Baker i inne gwiazdy XX-wiecznego kina: Elizabeth Taylor, Audrey Hepburn, Marilyn Monroe, Sophia Loren oraz inne sławne osoby, kobiety władzy - Elżbieta II, Margaret Thatcher. Trudno nie wspomnieć o twórcach kosmetycznych imperiów: wymieniany wcześniej Max Factor, Estee Lauder, Revlon, Helena Rubinstein, MAC Cosmetics i wiele, wiele innych.
Książka Pruszkiewicz o historii szminki to niezwykle wnikliwe i rzetelne opracowanie. Zdumiała mnie dokładność i skrupulatność przekazu, gruntowne zgłębienie tematu, odwołanie się do badań naukowych. Zachwyciły ciekawostki o szmince, szczegóły i szczególiki jej dotyczące. Dowiedziałam się wielu nieznanych mi rzeczy, chociażby to, że wynalazek szminki poprzedza pojawienie się koła i pisma, a słynny Max Factor, to nie kto inny Maksymilian Faktorowicz, Polak z pochodzenia! Jesteście ciekawi, jaki związek ma ze szminką maszyna do całowania (tak, skonstruowano takie urządzenie)? Zerknijcie do książki, tam znajdziecie odpowiedź. A może macie ochotę przygotować sobie własną pomadkę do ust. Proszę bardzo, jest najprostszy przepis na samodzielne wykonanie szminki. Zresztą, takich świetnych ciekawostek na temat szminki jest w książce mnóstwo.
Uważam, że monografia Magdalena Pruszkiewicz na temat szminki to wartościowa pozycja, skierowana do wszystkich, nie tylko do osób zainteresowanych modą i kosmetykami. Niezwykle staranne, albumowe wydanie, elegancka okładka, kredowy papier i moc barwnych, sugestywnych ilustracji, fotografii, rycin zachęcają do lektury tej książki. Szczerze polecam, naprawdę warto zapoznać się z tą publikacją, bo ona niejednokrotnie zaciekawi i zaskoczy czytelnika. Zakończę słowami Charlotte Tilbury, brytyjskiej wizażystki, z którymi się zgadzam: “Szminka to szczęście w sztyfcie”.
“Szminka. O stylu, pięknie i moralności" z popularnej księgarni internetowej TaniaKsiazka.pl Sprawdźcie też inne bestsellery w księgarni...
